از نظر حال، خوشبخت‌ترين مردم در قيامت نيرومندترين آنان در محبّت به خداست زيرا آخرت به معناى حقيقى‌اش، ورود بر خدا و يافتن سعادت لقاى اوست و چه بزرگ و عظيم است نعمت عاشق هنگامى كه پس از طولانى شدن شوقش وارد بر محبوبش مى‌شود و ابد الآباد از تداوم مشاهده محبوبش متمكن مى‌گردد و در اين لقاى وصال از تلخى و كدورت و رقيب و مزاحم و ترس از انقطاع چيزى نمى‌بيند.
شوق به لقا و وصال محبوب آن چنان قيمت و ارزش دارد كه رسول خدا صلى الله عليه و آله در يكى از دعاهايش به پيشگاه محبوب عرضه داشت:
«اللَّهمَّ إنّى أَسْأَلُكَ الرِّضَى بَعدَ القَضَاءِ وَبَرْدَ الْعَيْشِ بَعدَ الْمَوتِ وَلَذَّةَ النَّظَرِ إِلى وَجْهِكَ الْكَرِيْم وَشَوْقاً إلى لِقائِكَ» .
خدايا! رضا و خشنودى پس از قضا و زندگى خوب و نيك پس از مرگ و لذت نگاه به روى بزرگوارت و شوق به ديدارت را از تو مى‌خواهم.
منبع: فرهنگ مهرورزی
منبع : پایگاه عرفان
