كاسب و تاجر چنان كه در آداب كسب و تجارت بيان شده است، بايد برخوردشان با مردم بر اساس خوش‌خلقى و نرمى و خوش‌رفتارى باشد تا رزق و روزى به سويشان جلب شود و بر نصيب و قسمت آنان افزوده گردد.
اميرالمؤمنين عليه السلام مى‌فرمايد:
«فِى سَعَةِ الأخْلَاقِ كُنُوزُ الأرزَاقِ» .
گنج‌هاى رزق و روزى در گشاده‌رويى و اخلاق خوب است.
حضرت امام صادق عليه السلام مى‌فرمايد:
«حُسنُ الخُلُقِ يَزِيدُ فِى الرِّزقِ».
اخلاق خوب به رزق و روزى مى‌افزايد.
كاسب و تاجر بايد در گفتارِ كسبى و تجارتى خود با مشتريان مانند مراحل ديگر از دروغ و تدليس و تعريف بى‌جا از جنس و به‌ويژه از دست بردن به حرام و آلوده كردن خريد و فروش بپرهيزند.
كاسب و تاجر بايد هنگام كشيدن وكيل كردن و پيمانه نمودن و متر كردن چه در فروش، چه در خريد از مردم كم نگذارند و حقوق آنان را پايمال ننمايند،
[... وَ لا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْياءَهُمْ...] .
... و از اجناس و اموال و حقوق مردم مكاهيد...
اگر از كسى طلبكارند و بدهكار به مضيقه و مشكل دچار شده، به او تا مدتى كه قدرت پرداخت دارد مهلت دهند و از تصرف تنها خانه ملكى او كه پناهگاه وى و زن و فرزندش مى‌باشد بپرهيزند كه تصرف خانه مديون در حالى كه سرپناهى جز آن ندارد كمال بى‌مهرى و سنگدلى است، [وَ إِنْ كانَ ذُو عُسْرَةٍ فَنَظِرَةٌ إِلى مَيْسَرَةٍ...] .
و اگر [بدهكار] تنگدست بود [بر شماست كه] او را تا هنگام توانايى مهلت دهيد...
كاسب و تاجر مؤمن بايد در سود بردنش از داد و ستد كسبى، انصاف و رحم را نسبت به مشتريان رعايت كند و از گران‌فروشى به‌ويژه زمانى كه مردم نيازمند به جنسى هستند بپرهيزد.
گران‌فروشى تا جاييكه بر مردم به خصوص طبقات ضعيف فشار و ناراحتى وارد كند، يقيناً از موارد بى‌مهرى است و حضرت حق از چنين كاسب و تاجرى بيزار و برى است.
منبع: فرهنگ مهرورزى
منبع : پایگاه عرفان
