شیطان تنها موحد الهی

شبهه شده شیطان تنها موحد الهی است که در برابر هیچ چیز غیر از خدا سجده نکرد.

شیطان‌پرستان او را مظهر عزت و سرفرازی می‌دانند، چنانکه حتی حاضر نشد به امر خداوند در برابر غیر او سر به سجده فرود آورد. و گاهی او را نمودی از اوج توحید می‌دانند که به هیچ قیمتی در برابر غیر خداوند سر فرونیاورد. در حالیکه این نگاه مشرکانة اوست که اساساً غیر از خدا چیزی را می‌دید و انسان را موجود مستقلی در برابر پروردگار به حساب آورد، زیرا پیش از آن خود را در برابر خداوند یکتا چیزی به حساب می‌آورد و تمام آن عبادات همه از روی کبر و برای بزرگی خودش بود و نه تکبیر و تجلیل خدای تبارک و تعالی. او چون خود در برابر خداوند هیچ نمی‌دید، نتوانست آدم را نیز در برابر او هیچ ببیند و تسلیم امر پروردگارش شود. از این رو سر به طغیان گذاشت و از منم دم زد. و این منم در تمام آن عبادات که از سر استکبار انجام می‌داد نهفته بود.(بقره/34)

بنابراین شیطان، ذلیل رانده شده‌ای است، که پیروان خود را به ذلت کشانده و از بارگاه عشق و روشنایی می‌راند. چنانکه در مورد گوساله پرستان قرآن کریم فرموده: «سَینالُهُمْ غَضَبٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَ ذِلَّةٌ فِی الْحَیاةِ الدُّنْیا وَ کذلِک نَجْزِی الْمُفْتَرینَ» به زودی به خشم پروردگار و ذلت در زندگی دنیا می‌رساندشان. و این چنین دروغ گویان را مجازات می‌کنیم.(اعراف/152) جملة آخر نشان می‌دهد که نتیجة پیروی از دروغ‌ها و فریب‌های شیطان خشم خدا و ذلت در زندگی دنیا است و تصور شیطان به صورت اسطورة عزت و توحید هم از دروغ‌های خود شیطان است که در فکر دوستانش انداخته، تا آنها را بفریبد و به جدال با اهل توحید برانگیزد.(انعام/121)

شیطان پرستی؛ دینی برای بدن !!!

نگرش رهبران این فرقه گمراه به طور خلاصه این است  که در شیطان پرستی همه چیز به هوس طلبی و لذت خواهی انسان ختم می شود؛ چنان که آنتوان لاوی( موسس شیطان پرستی مدرن) تصریح کرده که « شيطان پرستي دين بدن است تا روح»( انجیل شیطانی، ص 63.)

وی می گوید : « پس بايد هر کس به خود و انتخاب خود احترام گذارد و افق هاي جديدي پيرامون زندگي کوتاه خود بگشايد تا بيشترين لذت را ببرد».( همان ص 28)

نمادها و نیایش هایی که در این آیین به اجرا در می آید به ایده « انسان محوری» برگشت می کند. با همین نگاه به انسان است که مراسم های شیطانی با بدعت های جدید لاوی به شکل آداب خاص برگزار می شود.

لاوي در مراسم  هاي شيطاني و آيين پرستش شيطان به جای نمادهای مقدس، با اصالت دادن به تن و اندام آدمی، یک « انسان » را در محراب عبادت قرار می دهد و پرستش و نیایش را به سمت او انجام می دهد؛ وی با این بیان که «کسي که مراسم را انجام مي دهد بايد مقابل محراب باشد و سمبل بافمت بايد در سراسر مراسم رو به روي او باشد»( انجيل شيطاني ص 59) رضایت بخشی شیطان را از ایده « خود خدایی» انسان، نشان می دهد.

گفته لاوی که « مقدس ترين روز سال براي يک شيطان پرست، همانا روز تولد اوست. هيچ چيزي براي شيطان پرست از خودش مهم تر نيست»؛( همان ص 42 )یاد آور همان توهمی است که شیطان در سر پروراند و خواست تا در برابر خالقش برای خود شانی قرار دهد و در محضر خدا، لاف « خود خدایی» زند. البته این دفعه این ندا از زبان شیطان بیان نمی شود؛ بلکه شیطان تلاش می کند، این پرچم را به دست کسی دهد که باعث اخراجش از حریم ملائکه گردید؛ بلکه بتواند کینه تاریخی اش از آدم و فرزندانش را، در مسیر سقوط انسان به کار گیرد.

خلاصه باید گفت که در شیطان پرستی همه چیز به انسان محوری برگشت می کند، آن هم انسان محوری که در تمتع شهوانی و اعمال جادویی خلاصه می شود.