استاد انصاریان: خودتان را با شاقول امامان میزان‌گیری کنید/ حمایت اهل بیت(ع) از گناهکار در قیامت، تبلیغی انحرافی است  

 دارالعرفان/ محقق، مفسر، مترجم و پژوهشگر علوم و معارف قرآنی دغدغه‌های امام رضا(ع) نسبت به شیعه را مورد بررسی قرار داد و گفت: در آن زمان عده‌ای تبلیغ می‌کردند که چنانچه در چهارچوب دین، اخلاق و عمل صالح باشید و دلتان گرم باشد، اگر گناهی و ظلمی هم کردید، ائمه(ع) دست‌ شما را در قیامت می‌گیرند. این یک تبلیغ به‌شدت انحرافی بود که می‌خواست عمل به قرآن و فرهنگ اهل‌بیت(ع) را در میان شیعه ضعیف کند و شیعه را از نظر اعتقاد و اخلاق و عمل هماهنگ با غیرشیعه کند.

به گزارش روابط عمومی و امور بین الملل مؤسسه علمی فرهنگی دارالعرفان، استاد حسین انصاریان در سخنرانی خود در صحن جامع رضوی اظهار کرد: وجود مقدس حضرت رضا(ع) تا لحظهٔ آخر عمرشان، چه ایامی که در مدینه بودند و چه روزگار کوتاهی که در خراسان به‌سر می‌بردند، نسبت به شیعه -اعتقاد شیعه، اخلاق شیعه و عمل شیعه- به‌شدت دغدغه داشتند که مبادا این طایفه تا برپاشدن خیمهٔ عدالت جهانی در معرض هجوم فرهنگ‌های انحرافی قرار گیرند. فرهنگ‌های مختلف و راه‌های انحرافی گوناگونی از زمان امام صادق(ع) شیعه را تهدید می‌کرد و این فرهنگ‌ها در زمان موسی‌بن‌جعفر(ع) و حضرت رضا(ع) به‌شدت فعالیت داشتند که عقاید شیعه را سست و افکار شیعه را منحرف کنند و نهایتاً در اخلاق و عمل شیعه اثر منفی بگذارند.

دغدغه‌های امام رضا(ع) نسبت به شیعه

او به منظور اطلاع بیشتر از دغدغهٔ شدیدِ حضرت نسبت به شیعه روایتی را نقل کرد و افزود: یک شخصیت دینی و اعتقادی به‌نام اسماعیل بزنطی در زمان حضرت زندگی می‌کرد که اصالتاً اهل ایران بود. امام هشتم(ع) به این شخصیت به‌خاطر دینش، علمش، فکر درستش و اخلاقش، علاقه داشتند.

پیغمبر(ص) و ائمه(ع) بعدِ از دنیا رفتنشان هم از ما آگاه هستند

استاد اخلاق حوزه علمیه با بیان اینکه ما شیعه طبق یکی از آیات قرآن در سورهٔ مبارکهٔ توبه اعتقاد داریم که پیغمبر(ص) و ائمهٔ طاهرین(ع)، ولو بعدِ از دنیا رفتنشان، از ما آگاه هستند، به ما علم دارند و وضع ما را می‌دانند: «وَ سَیرَی اَللّٰه عَمَلَکمْ وَ رَسُولُهُ» (سورهٔ توبه، آیهٔ 94). ای کاش همه این آیه را می‌دانستند، باور و قبول داشتند؛ در این صورت حداقل گناهان کبیره را مرتکب نمی‌شدند و اصرار بر گناهان صغیره نداشتند. من وقتی این آیه را باور کنم، نمی‌توانم دروغ بگویم، نمی‌توانم غیبت کنم، نمی‌توانم تهمت بزنم، نمی‌توانم آبروی مرد و زن را ببرم، نمی‌توانم ربا بخورم، نمی‌توانم مال مردم را غصب کنم و نمی‌توانم روی صندلی ظالم به مردم باشم؛ اگر باور داشته باشم که پروردگار، پیغمبر(ص) و ائمه(ع) در تمام لحظات من را می‌بیند، نه اینکه به سراغ گناه نمی‌رفتم، بلکه از من برنمی‌آمد که به سراغ گناه بروم.

بهشت جای پاکان است

وی در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره اینکه بهشت جای پاکان است، گفت: یک مسافر در مدینه احتیاج داشت که غسل کند تا پاک شود، پیش خودش گفت: من که وقت دارم، ابتدا بروم امام صادق(ع) را ببینم و حرف‌هایم را با ایشان بزنم، بعد به حمام می‌روم و غسل می‌کنم؛ پس در زد، وجود مبارک امام ششم(ع) پشت در آمدند، در را باز نکردند، ولی با محبت به آن مسافر پشت در فرمودند: اوّل برو خودت را پاک کن، بعد به دیدن من بیا.

اگر سینه شما پر از حسد، کینه و بخل باشد، در محضر پروردگار وارد نمی‌شوید

مبلغ عرصه بین الملل ادامه داد: ما در قرآن می‌خوانیم: «وَالطَّيِّبَاتُ لِلطَّيِّبِينَ» (سورهٔ نور، آیهٔ 26)، پاک با پاک، «الْخَبِيثَاتُ لِلْخَبِيثِينَ»، ناپاک با ناپاک. من وقتی برای مغرب و عشاء می‌آیم و وارد نماز می‌شوم، در محضر خصوصی پروردگار عالم وارد شده‌ام و اگر پاک نباشم، مرا راه می‌دهند؟ یعنی شکمم پر از حرام، خونم از لقمهٔ حرام، اخلاقم اخلاق درندگان؛ آن وجود پاک، مرا با این‌همه ناپاکی می‌پذیرد؟ اصلاً می‌شود من با او در باطن ملاقات داشته باشم؟ اگر سینهٔ من جای حیوانات وحشیِ خطرناکی مانند حسد، بخل، کینه، تنگ‌نظری، کبر و ریا باشد، به پروردگار راه پیدا می‌کنم؟ باور می‌شود که راه پیدا می‌کنم؟ نباید باور کرد.

قرآن به توبه اصرار دارد چرا که خدا آلودگی را نمی‌پسندد

 او به روایتی از کتاب شریف اصول کافی در مورد پاکان اشاره و خاطرنشان کرد: در اصول کافی آمده است که امام باقر(ع) می‌فرمایند: «الجنة لا یدخلها الا الطیب»، بهشت جای پاکان است. در قرآن و روایات بسیار بر توبه اصرار است چرا که خدا پاکی را می‌پسندد و آلودگی را نمی‌پسندد. خدا همهٔ آلودگی‌های مالی، اخلاقی و اجتماعی را در قرآن رد کرده است، روایاتمان هم رد کرده‌اند.

استاد انصاریان با تأکید بر اینکه برای ورود به حرم مطهر امام رضا(ع) نیز باید دل و جانی پاک داشته باشید، گفت: اسماعیل بزنطی می‌گوید: نزدیک غروب به خراسان آمدم و درِ خانهٔ حضرت رضا(ع) را زدم، خود امام هشتم(ع) پشت در آمدند، نفرمودند کیست، در را باز کردند. گفتم: یابن‌رسول‌الله! مسأله دارم. امام رئوف و مهربان فرمودند: اسماعیل، جواب مسأله‌ات را دم در نمی‌دهم، داخل خانه بیا. در همهٔ عمر ما یک‌بار هم به ما بگویی داخل خانه بیا، ما سرمان به عرش می‌رسد. گفت داخل رفتم، امام فرمودند: مطالبت را بگو! جوابم را با یک دنیا محبت دادند. گفتم: یابن‌رسول‌الله! اجازه می‌دهید بروم؟ فرمودند: نه دوست دارم که امشب شام پیش من بمانی. گفتم یابن‌رسول‌الله! دستور می‌دهید شام خدمتتان بمانم، می‌مانم. فرمودند: غذای دو نفره داخل یک ظرف بیاورید، سپس به من فرمودند: اسماعیل، دوست دارم با من هم‌غذا باشی و همان دستی که من داخل این ظرف می‌برم، تو هم ببری. غذایم را خوردم، عرض کردم: آقا جان بروم؟ فرمودند: نه دوست دارم امشب همین‌جا بخوابی. گفتم: می‌مانم؛ حالا در دلم دارم می‌جوشم، خدایا چقدر دارد به من محبت می‌شود، چقدر دارد به من لطف می‌شود؛ مگر من چه کسی هستم؟!

وی افزود: امام رضا(ع) خادم را صدا کردند و به خادم فرمودند: من از مدینه که به خراسان آمدم، یک تشک، یک روانداز و یک متکا مخصوص خودم آوردم که شب‌ها در این رختخواب می‌خوابم آن رختخواب را بیاور و برای اسماعیل بینداز؛ به من هم فرمودند: در رختخواب خودم بخواب و خودشان هم به اتاق دیگر رفتند. من وقتی در رختخواب خوابیدم، مرا هوا برداشت و به خودم گفتم ببین چه مقامی داری که حضرت رضا(ع) تو را داخل خانه برد، جوابت را داد، به تو شام داد و گفت دوست دارم که بمانی و رختخواب خودش را برایم انداخت؛ دیدم امام هشتم(ع) در را باز کردند و فرمودند: اسماعیل! مواظب خودت باش که مغرور نشوی.

امام رضا(ع) نگران بود که شیعه مغرور و بداخلاق نشود

مترجم کتاب ارزشمند «اصول کافی» به دیگر دغدغه امام رضا(ع) نسبت به شیعه اشاره و تصریح کرد: امام هشتم این دغدغه را راجع‌به شیعه داشتند که شیعه مغرور نشود، بداخلاق نشود، بدعمل نشود، حرام‌خوار نشود، ستمکار نشود و گول این مکتب‌های غرب و شرق را نخورد. زمان خودشان یک عده‌ای را گول زدند و شست‌وشوی مغزی دادند که البته این شست‌و‌شوی مغزی از اواخر عمر زین‌العابدین(ع) شروع شد که شما شیعه‌اید، این‌قدر نمی‌خواهد در چهارچوب دین، اخلاق و عمل صالح باشید و دلتان گرم باشد که اگر گناهی هم کردید، اگر ظلمی هم کردید، اگر حرامی هم خوردید، ائمه(ع) دست‌ شما را در قیامت می‌گیرند. این یک تبلیغ به‌شدت انحرافی بود که می‌خواست عمل به قرآن و فرهنگ اهل‌بیت(ع) را در شیعه ضعیف کند و شیعه را از نظر اعتقاد و اخلاق و عمل هماهنگ با غیرشیعه کند، درهای بهشت را به روی شیعه ببندد، درهای دوزخ را به روی شیعه باز کند و سفرهٔ تشیع واقعی را با این شست‌وشوی مغزی جمع کند. امام روایاتی را صادر کردند تا این روایات را امثال اسماعیل بزنطی و اباصلت ببرند و بین شیعه پخش کنند و شیعه را از گول خوردن حفظ کنند.

خودتان را با شاقول امامان میزان‌گیری کنید

محقق، مفسر، مترجم و پژوهشگر علوم و معارف قرآنی در مورد نشانه‌های شیعهٔ حقیقی در کلام امام رضا(ع) گفت: یکی از آن روایات این است: آنهایی که گناه کبیره می‌کردند، آنهایی که بی‌ در و پیکر زندگی می‌کردند، آنهایی که کار زشت می‌کردند و می‌گفتند ما شیعه‌ایم، دست ما را می‌گیرند؛ امام هشتم(ع) که نسبت به این مسائل دغدغهٔ شدید داشتند، شیعهٔ واقعی را معرفی کردند که این روایت لطایف مهمی دارد. امام می‌فرمایند: «شیعتنا الذین یقیمون الصلاة و یؤتون الزکاة و یحجون البیت الحرام و یصومون شهر رمضان و یوالون اهل البیت و یبرئون من اعدائنا» و اوج روایت در این سه مسألهٔ پایانی‌اش است: «اولئک هم اهل الایمان و التقی و الامانة». حضرت نُه‌ مسأله را به‌عنوان اینکه شیعهٔ واقعی آراستهٔ به این نُه واقعیت است، بیان کردند و اگر آراسته نباشد، نمی‌تواند بگوید من شیعه‌ام، فقط می‌تواند بگوید من امام رضا(ع) را دوست دارم، امام صادق(ع) را دوست دارم؛ چون اولاد پیغمبر، امام‌، عالم‌ و سید هستند، اما نمی‌تواند بگوید من شیعه‌ام.

استاد انصاریان اظهار کرد: امام انحرافات را با این حرف‌ها می‌کوبد، شیعهٔ واقعی را معرفی می‌کند و نُه مسأله را بیان می‌کند. خیلی جالب است امام صادق(ع) می‌فرمایند: حرف‌های ما شاقول است، همیشه خودتان را با این شاقول میزان‌گیری کنید که منحرف و کج نشوید.

 انتهای پیام/

برای دیدن مطالب بیشتر اینجا کلیک کنید.