دارالعرفان/ محقق، مفسر، مترجم و پژوهشگر علوم و معارف قرآنی گفت: کسی که تاجر گناه هست به عبارتی مجرم، فاسق و فاجر است، اگر وقت مُردن پرده که کنار می‌رود، با دیدن آثار عذاب بگوید من توبه کردم، توبه او پذیرفته نیست چون توبه زمان می‌خواهد که شخص نمازهای نخوانده را بخواند، روزه‌های نگرفته را بگیرد، پول‌هایی که از ملت خورده را پس بدهد، صاف صاف شود و سپس به خدا بگوید که اشتباه کردم، خدا هم می‌گوید من هم بخشیدمت.
به گزارش روابط عمومی و امور بین الملل مؤسسه علمی فرهنگی دارالعرفان، استاد حسین انصاریان در سخنرانی خود در حسینیه بنی‌الزهرا(س)، با بیان اینکه پیغمبر برای بعد از وفات خودشان تا روز برپا شدن قیامت نسبت به دو خطر سنگین که شمشیر این دو خطر به امت ضربۀ کاری می‌زند، خیلی نگران و پردغدغه بودند و به تعبیر خودشان شدیدترین ترس را داشتند، اظهار داشت: انبیای الهی برای دنیا، عاقبت و قیامت خودشان ترس نداشتند چون در اوج ایمان، عمل صالح و اخلاق حسنه بودند و به وعده‌های پروردگار هم نسبت به آراستگان به این حقایق یقین داشتند، هر پیغمبری اگر ترسی داشته برای امتش می‌ترسید.
دو ترسی که پیامبر(ص) برای امت خویش داشتند
استاد اخلاق حوزه های علمیه گفت: پیامبر اسلام می فرمایند: «إن أخوفَ ما أخافُ علی امتی» ترسناک‌ترین چیزی که من را بر شما امتم ترسانده دو چیز است «الهوی و طول الأمل» اول اینکه گرفتار خواسته‌های نامشروع شوید، دوم گرفتار آرزوهای طولانی غیرقابل دسترس شوید. «اما الهوی فیَصُد عن الحق» اگر گرفتار و اسیر خواسته‌های نامشروع شوید که بین شما و حق مانع می‌شود و در تاریکی کامل می‌افتید. «و اما طول الأمل فیُنسی الآخره» آرزوهای دست نیافتنی نیز چنان غرقتان می‌کند که یاد قیامت نیفتید.
وی ادامه داد: قرآن تقریباً تعدادی از انبیا را اسم می‌برد که به امت‌هایشان اعلام ترس کردند «إِنِّي أَخافُ عَلَيْكُمْ عَذابَ يَوْمٍ عَظِيم» (اعراف، 59) با این وضعی که شما دارید از نظر انحرافات قلبی، فکری، اخلاقی، عملی، من از عذاب آن روز بزرگ بر شما می‌ترسم که آن عذاب دامن شما را بگیرد و آن روز هم کسی اجازه این که به داد‌تان برسد را ندارد. در قرآن مجید کراراً آمده که بریدگان از خدا و ارزش‌ها در قیامت یک یار هم ندارند «وَ ما لِلظَّالِمِينَ مِنْ أَنْصار» (بقره، 270) امیرالمؤمنین(ع) می‌فرماید: عذاب فردا عذابی است که «لا یفک اسیرها» آنی که اسیرش می‌شود آزادی ندارد «و لا یبرء ضریرها» و بیمار آن عذاب درمان و علاج ندارد و خوب شدنی نیست.
کسانی گرفتار عذاب دردناک می شوند که سروکاری با دین، توحید، انبیا و ائمه طاهرین(ع) ندارند
وی گفت: کسانی گرفتار عذاب دردناک می شوند که سروکاری با دین، توحید، انبیا و ائمه طاهرین(ع) ندارند و این عدم ارتباط را تا آخر عمرشان دارند یعنی بیدار و اهل توبه نمی‌شوند و با همان حال می‌میرند. البته قرآن مطلب عجیبی دارد که اینها با دیدن آثار مرگ فریادشان به توبه بلند می‌شود ولی پروردگار می‌فرماید: «وَ لَيْسَتِ التَّوْبَةُ لِلَّذِينَ يَعْمَلُونَ السَّيِّئاتِ حَتَّى إِذا حَضَرَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قالَ إِنِّي تُبْتُ الْآن» (نسا، 18) توبه‌ای نیست برای کسانی که تا آخر عمر غرق در فساد و گناه و معصیت هستند. گاهی انسانی که آدم مؤمن و خوبی است، غفلتی می کند و مرتکب گناهی می‌شود و سپس پشیمان می‌گردد و جبران می‌کند، این افراد جزو این آیه شریفه نیستند.
گناه، لغزش و خطای اهل تقوا اندک است
استاد انصاریان به ویژگی های اهل تقوا براساس خطبه متقین حضرت علی(ع) اشاره و خاطرنشان کرد: امیرالمؤمنین(ع) در خطبه متقین 110 ویژگی برای اهل تقوا بیان می‌کند. در این خطبه که امیرالمؤمنین(ع) اولیای واقعی خدا را معرفی می‌کند، 109 حالات، اخلاقیات و اعمال مثبت اهل تقوا را مطرح می نماید. یکی از این ویژگی ها «قلیل زَلَلُهُ» است بدین معنا که گناه، لغزش و خطای آنها اندک است. اینان تاجر گناه نیستند، اصلاً نیتشان این نیست که شبانه‌روز را به آلودگی به مال حرام، به حال حرام، به اخلاق حرام، به ارتباط حرام بگذرانند، یک وقت یک کسی تاجر گناه است و تا آخر عمر هم بنا ندارد توبه کند، این وضع خطرناکی دارد. «بَلى مَنْ كَسَبَ سَيِّئَةً» کسی که کاسب و تاجر گناه باشد «وَ أَحاطَتْ بِهِ خَطِيئَتُه» و گناهان سراسر وجودش را اشغال کند و روزنه‌ای باز نماند، این‌گونه افراد «فَأُولئِكَ أَصْحابُ النَّارِ هُمْ فِيها خالِدُون» (بقره، 81) هستند.
وی در مورد جرأت در گناه گفت: در مورد جرأت در گناه، فقهای بزرگ شیعه نوشته اند اگر کسی لیوان آب خوردن را از روی طاقچه بردارد به خیال این که مشروب الکلی است، علاوه بر اینکه تاجر گناه هست، اهل جرأت است. اما یک کسی جرأت بر خدا ندارد، کاسب گناه و تاجر گناه نیست، یک لیوان آب زلال در طاقچه است برمی‌دارد می‌خورد تا بیاید بفهمد که شراب بوده، مقداری از آن را نوشیده، گناهی پای این فرد نوشته نمی‌شود چون اهل جرأت نبوده، نیت مشروب‌خوری هم نداشته، به نیت آب رفته است. یک کسی هم به نیت شراب دنبال آب رفته، این اهل گناه شده ولو آنکه آن لیوان آب خوردن بوده است.
روحیه افرادی که جرأت گناه دارند، ابلیسی است
مبلغ عرصه بین الملل در مورد جرأت گناه داستانی را بیان کرد و گفت: شخصی جرأت گناه دارد که می‌گوید انجام می‌دهم، هر چه می‌خواهد بشود، این شخص روحیۀ ابلیسی دارد. قرآن می فرماید: آدم و حوا را شیطان با فریبکاری «فَأَزَلَّهُمَا» فریب داد. ابلیس آمد و گفت: اسم این درخت، درخت خلد است. من قسم می‌خورم به عزت خدا اگر از این میوه بخورید تا ابد در این باغ خواهید ماند. آدم و حوا هم آمدند آن میوه را خوردند و «فَأَخْرَجَهُما مِمَّا كانا فِيه» (بقره، 36). خدا می‌گوید من این زن و شوهر را بیرون نکردم بلکه ابلیس با فریب دادن و لغزاندن آنان هر دو را بیرون کرد. حالا دیگر آن باغ نبود و آن نعمت‌ها نبود و آن هوا و آن درخت‌ها نبود و آن گل‌ها و آن بلبل‌ها و آن چشمه‌ها نبود. افتادند در یک بیابان، بالاخره لغزش پیش آمد. «ازل» یعنی لغزیدن، «قلیل زَلَلُهُ» لغزش، یعنی از جاده صاف که می‌رفتند سُر خوردند یا به چپ افتادند یا به راست افتادند. اما آدم و حوا با ادب‌ترین توبه را انجام دادند و گفتند: «رَبَّنا ظَلَمْنا أَنْفُسَنا» (اعراف، 23) خدایا ضرر کردن ما کاری به تو ندارد. بعضی‌ها به خدا تهمت می‌زنند و می‌گویند: خدا این کار را کرد، خدا این بلا را سر ما آورد، خدا جلوی خیر را گرفت. هیچ‌کدام اینها راست نیست، پروردگار عالم کار منفی ندارد، ظالم هم نیست. کریم، رحیم، ودود، غفور، لطیف و عفو است و کارهای منفی ندارد لذا در گفتار و اعمال خود؛ حق، کرامت و عظمت خداوند را رعایت کنید.
لباس مصونیت از گناه ایجاد نمی‌کند
نویسنده کتاب ارزشمند «گناه و سبب آن» گفت: لباس مصونیت از گناه ایجاد نمی‌کند لذا روحانیون هم ممکن است دچار لغزش شوند. اهل دین هم به فرموده امیرالمؤمنین(ع) دچار لغزش می‌شوند. اما به طور کلی باید مراقب باشیم که انجام چند گناه یا لغزش موجب دلسردی ما نشود و نسبت به خودمان عقب‌نشینی نکنیم، ناامید و ناراحت نشویم که حال، خدا ما را قبول می‌کند یا نمی‌کند؛ در این موارد آیات و روایاتی بیان شده که دلگرمی به بندگان مؤمن داده است.
منبری‌ها در بیان مسائل موجب ناامیدی و دلسری مردم نسبت به لطف خدا نشوند
محقق، مفسر، مترجم و پژوهشگر علوم و معارف قرآنی گفت: منبری‌ها بسیار باید در بیان مسائل الهی دقیق باشند که مردم را آزرده‌خاطر، ناامید و دلسرد و از خودشان وحشتزده نکنند. بدانند که آقای موحدین عالم و مولای عاشقان و عارفان جهان نمی‌گوید مؤمن معصوم است، می‌گوید لغزش پیدا می‌کند ولی کم است. تاجر گناه نیست و به غفلت در گناه می‌افتد. یک مسئله‌ای پیش می‌آید و هیجانی می‌شود در آن هیجان و غفلت خدا را گم می‌کند، اما وقتی که هیجان ندارد و توجه به پروردگار دارد گناه نمی‌کند. چنین افرادی قابل آمرزش هستند. اینکه منبری ها در سخنرانی های خود به مردم بگویند وای به حالتان، چه کسی می‌خواهد شما را ببخشد؟ یقیناً حرام است چون پروردگار به بندگانش می‌گوید: «لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّه» (زمر، 53) شما که وابسته و مؤمن به من هستید، شما که در حد خودتان اهل عمل و پیوند با من و نبوت و امامت هستید، حال یک لغزشی پیدا کردید، ناامید از من و رحمت من نباشید. خداوند در سوره یوسف می‌فرماید: ناامید از رحمت خداوند کافر است، لذا بنده حق ندارد از لطف و رحمت خداوند ناامید باشد چون خداوند می‌خواهد بنده کنار او بماند، اما اگر ناامید شود از پیش خدا می‌رود.
خداوند از چه کسانی توبه را نمی پذیرد؟
وی به دلیل عدم قبولی توبه از سوی خداوند اشاره و خاطرنشان کرد: کسی که تاجر گناه است یعنی اصلاً مجرم، فاسق و فاجر است، اگر وقت مردن پرده که کنار می‌رود، با دیدن آثار عذاب بگوید من توبه کردم، توبه او پذیرفته نیست چون توبه زمان می‌خواهد که من در آن زمان نمازهای نخوانده را بخوانم، روزه‌های نگرفته را بگیرم، پول‌هایی که از ملت خوردم پس بدهم، صافِ صاف شوم بعد هم به خدا بگویم اشتباه کردم، خدا هم می‌گوید من هم بخشیدمت.
عذاب دردناک در انتظار کسی است که گناه خلوت بنده ای را برملا کند
استاد انصاریان به حکم برملا کردن گناه افراد اشاره و تصریح کرد: شخصی در خلوت دچار لغزش می‌شود، از یک جایی درز می‌کند که این آقا، این آخوند، این مداح در خلوت دچار گناهی شده است و شخصی این موضوع را می‌فهمد. اینجا اگر بیاید این گناه پنهان مردم را برملا کند، پروردگار عالم دربارۀ این برملا‌کننده گناه می‌گوید: «إِنَّ الَّذِينَ يُحِبُّونَ أَنْ تَشِيعَ الْفاحِشَةُ فِي الَّذِينَ آمَنُوا لَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ فِي الدُّنْيا وَ الْآخِرَة» (نور، 19) شخصی که در خلوت گناه کرد و پشیمان شد، آن را که من آمرزیدم و اهل بهشت است، اما کسی که گناه خلوت بندۀ من را برملا کرد عذاب دردناک به انتظارش است.
سه نصحیت مهم شخص اعدامی به حضرت یحیی(ع)
استاد انصاریان در پایان به نصیحت های یک شخص اعدامی به حضرت یحیی(ع) اشاره و اظهار کرد: گنهکاری را می‌خواستند اعدام کنند، یحیی پیغمبر آمد جلو و گفت: تا اعدامت نکردند من را نصیحت کن، او به یحیی(ع) گفت: سه نصیحتت می‌کنم؛ اول اینکه با نامحرم خلوت نکن، چون زورت به شیطان نمی‌رسد، وقتی با یک نامحرمی در یک اتاقی در یک خانه خلوتی قرار گرفتی تا وادار به گناهت نکند رهایت نمی‌کند، شاید هم در حال ارتباط نامشروع مرگت برسد آن وقت چه کار می‌کنی؟ دوم اینکه از کوره در نرو، مگر از کوره در رفتن گره را باز می‌کند؟ مگر کار را حل می‌کند؟ سوم اینکه هیچ گنهکاری را سرزنش نکن.
انتهای پیام /
متن کامل، صوت و کلیپ های این سخنرانی را - اینجا - ببینید
منبع : پایگاه عرفان
