دعاى آن حضرت علیه السلام هنگام درخواست حاجت از خداوند متعال

دعاى  ‌آن حضرت عليه السلام هنگام درخواست حاجت از‌  خداوند متعال


̶    خداوندا! اي‌ كسى كه‌  درگاه تو‌  آخرين مقصد حاجت هاست.

̶    و اي‌ كسى كه‌  فقط درگاه تو، محل دست يافتن به‌  خواسته هاست.

̶    و اي‌ كسى كه‌  در‌  برابر نعمت هايت بهايى نمى ستانى.

̶    اى كسى كه‌  عطاهايت را‌  با‌  منت گزاردن، تيره  ‌و‌  كدر نمى گردانى.

̶    و اي‌ كسى كه‌  همگان با‌  تو‌  بى نياز مى‌ شوند  ‌و‌  كسى از‌  تو‌  بى نياز نيست.

̶    و اي‌ كسى كه‌  (همگان) به‌  تو‌  رو‌  مى‌ آورند  ‌و‌  از‌  تو‌  رو‌  گردان نمى شوند.

̶    و اي‌ كسى كه‌  درخواست ها (ى بندگان) گنج هايت را‌  فانى  ‌و‌  نابود نمى سازد.

̶    و اي‌ كسى كه‌  توسل به‌  وسيله ها حكمتت را‌  تغيير نمى دهد.

̶    و اي‌ كسى كه‌  رشته  ‌ى‌  نياز نيازمندان از‌  تو‌  بريده نمى شود.

̶    و اي‌ كسى كه‌  دعاى دعا كنندگان، تو‌  را‌  به‌  رنج  ‌و‌  زحمت نمى اندازد.

̶    (اى خدا!) وجود خود را‌  به‌  بى نيازى از‌  آفريدگانت ستوده اي‌  ‌و‌  تو‌  به‌  بى نيازى از‌  آنان سزاوار  ‌و‌  شايسته اى.

̶    و ايشان را‌  به‌  فقر  ‌و‌  تنگدستى وصف كرده اي‌  ‌و‌  آنان واقعا سزاوار  ‌و‌  شايسته  ‌ى‌  احتياج به‌  تو‌  هستند.

̶    از اين جهت، هر‌  كس رفع نياز خود را‌  از‌  جانب تو‌  مى‌ خواهد  ‌و‌  به‌  وسيله  ‌ى‌  تو‌  نيازمندى خود را‌  برطرف مى‌ كند؛ پس‌  حقا كه‌  او‌  خواسته  ‌ى‌  خود را‌  از‌  جايگاه واقعى اش طلب نموده،  ‌و‌  به‌  دريافت مقصود از‌  راه صحيح برآمده است.

̶    و كسى كه‌  حاجت خود را‌  به‌  يكى از‌  آفريدگانت متوجه سازد يا‌  او‌  را‌  به‌  جاى تو‌  وسيله  ‌ى‌  برآمدن حاجت خود قرار دهد، بدون شك خود را‌  در‌  معرض محروميت قرار داده  ‌و‌  مستحق از‌  دست دادن احسانت گرديده است.

̶    خداوندا! من‌  به‌  درگاهت حاجتى دارم كه‌  قدرت  ‌و‌  توان دستيابى به‌   ‌آن را‌  ندارم  ‌و‌  رشته  ‌ى‌  چارجويى هايم در‌  برابر  ‌آن گسسته شده  ‌و‌  نفس من‌  چنين وانمود مى‌ كند كه‌  حاجتم را‌  نزد كسى ببرم كه‌  خود حاجت هايش را‌  نزد تو‌  مى‌ آورد  ‌و‌  براى دست يافتن به‌  خواسته هايش از‌  تو‌  بى نياز نيست  ‌و‌  اين (وانمود كردن نفس) لغزشى است از‌  خطا  ‌و‌  لغزش هاى خطاكاران  ‌و‌  بيراهه رفتن  ‌و‌  معصيتى است از‌  معصيت هاى گناهكاران.

̶    سپس به‌  سبب يادآورى تو‌  از‌  خواب غفلت بيدار شدم  ‌و‌  به‌  يارى  ‌و‌  راهنمايى تو‌  از‌  گناه  ‌و‌  معصيت  ‌و‌  بيراهه رفتن برگشتم.

̶    و گفتم: پاك  ‌و‌  منزه است پروردگار من، چگونه نيازمندى از‌  نيازمندى درخواست (رفع نياز) مى‌ كند؟  ‌و‌  كجا فقيرى  ‌و‌  تهيدستى از‌  فقيرى ديگر گدايى مى‌ كند؟

̶    آن گاه اي‌ خداى من! از‌  روى شوق  ‌و‌  رغبت آهنگ تو‌  كرده ام  ‌و‌  با‌  اعتماد به‌  تو، روى اميد به‌  درگاهت آورده ام.

̶    و دانستم كه‌  خواسته هاى من‌  از‌  تو‌  هر‌  چند هم، زياد باشد، باز هم در‌  برابر دارايى تو‌  بسيار اندك  ‌و‌  ناچيز است  ‌و‌  چشمداشت من‌  به‌  بخشش تو‌  هر‌  چه فراوان تر باشد، در‌  كنار توانايى گسترده  ‌ى‌  تو‌  حقير  ‌و‌  كوچك است  ‌و‌  (محدوده ى) كرم  ‌و‌  بزرگوارى تو‌  از‌  تقاضاى هيچ كس كم  ‌و‌  تنگ نمى شود  ‌و‌  دست تو‌  در‌  بخشش ها از‌  هر‌  دست ديگر بالاتر است.

̶    خداوندا! پس‌  بر‌  محمد  ‌و‌  خاندانش درود  ‌و‌  رحمت بفرست  ‌و‌  با‌  من‌  به‌  كرم  ‌و‌  تفضلت رفتار كن  ‌و‌  با‌   ‌آن چه به‌  عدالتت شايسته  ‌ى‌   ‌آن هستم با‌  من‌  رفتار مكن، زيرا كه‌  من‌  اولين كسى نيستم كه‌  با‌  شوق به‌  سوى تو‌  رو‌  آورده  ‌و‌  با‌   ‌آن كه‌  سزاوار  ‌و‌  مستحق منع (و طرد) بوده است، از‌  احسانت به‌  او‌  عنايت فرموده اى؛  ‌و‌  من‌  نخستين كسى نيستم كه‌  از‌  درگاه تو، درخواست كرده  ‌و‌  تو‌  از‌  فضلت به‌  او‌  مرحمت نموده اى، در‌  صورتى كه‌  مستحق محروميت بوده است.

̶    خداوندا! بر‌  محمد  ‌و‌  خاندانش درود  ‌و‌  رحمت بفرست  ‌و‌  دعايم را‌  اجابت كن  ‌و‌  به‌  ندايم، نزديك (و پاسخگو) باش  ‌و‌  بر‌  زارى ام ترحم نما  ‌و‌  به‌  صدايم شنوا باش.

̶    و اميدم را‌  از‌  خودت قطع مكن  ‌و‌  رشته  ‌ى‌  پيوندم را‌  با‌  خودت قطع منما  ‌و‌  در‌  اين حاجت  ‌و‌  درخواست  ‌و‌  حاجات ديگرم روى مرا به‌  درگاه غير خودت متوجه نكن.

̶    (خدايا!) يارى ام كن تا‌  خواسته ام برآورده گردد  ‌و‌  حاجتم روا شود  ‌و‌  به‌  آرزوهايم برسم پيش از‌   ‌آن كه‌  اين مكان را‌  ترك كنم به‌  وسيله  ‌ى‌  آسان ساختن مشكل  ‌و‌  سختى هايم  ‌و‌  نيكويى تقدير تو‌  در‌  همه  ‌ى‌  امورم.

̶    (خدايا!) بر‌  محمد  ‌و‌  خاندانش درود بفرست، درودى هميشگى  ‌و‌  پايدار  ‌و‌  روزافزون  ‌و‌  بى انقطاع  ‌و‌  جاودانه كه‌  مدتش پايان نداشته باشد.  ‌و‌  اين درود را‌  ياور  ‌و‌  پشتيبان من‌  قرار ده‌   ‌و‌  وسيله  ‌ى‌  برآمدن حاجاتم بگردان، زيرا تو‌  داراى رحمت بسيار  ‌و‌  كرم سرشار هستى.

̶    و از‌  جمله  ‌ى‌  حاجات من‌  اي‌ پرودگار من! اين است...
̶    (حاجات خود را‌  ياد مى‌ كنى،  ‌آن گاه به‌  سجده مى‌ روى  ‌و‌  در‌  حال سجده مى‌ گويى:) (خدايا!) فضل  ‌و‌  بخششت خاطرم را‌  آسوده كرده است  ‌و‌  احسان  ‌و‌  نيكى ات مرا (به سوى تو) راهنمايى كرده، پس‌  (اى خداوند كريم!) از‌  تو‌  درخواست مى‌ كنم به‌  حق خودت  ‌و‌  به‌  حق محمد  ‌و‌  خاندانش كه‌  درودهاى تو‌  بر‌  آنان باد، مرا نوميد باز نگردانى.