دعاى آن حضرت علیه السلام در هنگام خضوع در برابر خداوند

دعاى  ‌آن حضرت عليه السلام در‌  هنگام خضوع در‌  برابر خداوند


̶    خدايا! گناهانم مرا ساكت نموده  ‌و‌  سخنم را‌  قطع كرده، پس‌  من‌  هيچ دليلى ندارم، بنابراين من‌  اسير گرفتاريهاى خود هستم، در‌  گرو عمل خويشم  ‌و‌  سرگردان در‌  خطاهاى خود هستم  ‌و‌  در‌  نيتم متحير  ‌و‌  درمانده ام.

̶    خود را‌  در‌  جايگاه ذليلان گنه كار قرار داده ام، جايگاه بدبختانى كه‌  بر‌  تو‌  جسارت كردند  ‌و‌  وعده هاى تو‌  را‌  سبك شمردند.

̶    (خدايا!) پاك  ‌و‌  منزهى، اين چه جرأتى بود كه‌  به‌  تو‌  جسارت كردم؟  ‌و‌  چه فريبى بود كه‌  با‌   ‌آن خود را‌  فريب دادم؟

̶    اى سرور من! به‌  صورت به‌  زمين خوردنم  ‌و‌  لغزش قدمهايم رحم كن، نادانيم را‌  با‌  شكيبائيت  ‌و‌  بدكرداريم را‌  با‌  احسانت رفتار نما، كه‌  من‌  به‌  گناهم اقرار  ‌و‌  به‌  خطايم اعتراف مى‌ كنم، اين دست  ‌و‌  سر‌  من‌  است كه‌  براى قصاص از‌  نفس خود  ‌آن را‌  به‌  زارى تسليم كرده ام، رحم كن بر‌  پيرى  ‌و‌  نزديك شدن مرگ  ‌و‌  ناتوانى  ‌و‌  نيازمندى  ‌و‌  بيچارگى ام.

̶    مولاى من! بر‌  من‌  رحم كن هنگامى كه‌  آثار  ‌و‌  نشانى از‌  من‌  در‌  دنيا قطع گردد،  ‌و‌  ياد من‌  از‌  بين مخلوقين تو‌  از‌  بين برود  ‌و‌  مانند فراموش شدگانت فراموش شوم.

̶    مولاى من!  ‌آن گاه كه‌  شكل  ‌و‌  حالت من‌  عوض شود  ‌و‌  هنگامى كه‌  بدنم پوسيده،  ‌و‌  اعضاى من‌  از‌  هم پاشيده  ‌و‌  گسيخته شود، بر‌  من‌  رحمت آور. اي‌ واى بر‌  بى خبرى من‌  از‌   ‌آن چه مرا در‌  پيش است.

̶    مولاى من! به‌  هنگام بيرون آمدن از‌  قبر  ‌و‌  زنده شدنم به‌  من‌  رحم كن،  ‌و‌  در‌   ‌آن روز جايم را‌  در‌  كنار اوليائت  ‌و‌  حركتم را‌  در‌  كنار دوستانت  ‌و‌  مسكن مرا در‌  جوار خودت قرار ده، اي‌ پروردگار جهانيان.