دعاى آن حضرت عليه السلام هنگام بيمارى يا روى آوردن اندوه و گرفتارى
̶ خداوندا! تو را حمد و سپاس به خاطر نعمت تندرستى و سلامتى بدنم كه همواره از آن نعمت برخوردار بوده ام. و سپاس تو را بر آن بيمارى كه در بدنم پديد آورده اى.
̶ اى خداى من! نمى دانم كه كدام يك از اين دو حالت براى سپاس گزارى تو سزاوارتر است؟ و كدام يك از اين دو وقت، براى حمد و ستايش تو بهتر و اولى تر است؟
̶ آيا زمانى كه در سلامتى به سر مى برم و از روزى گوارا و پاكيزه ات استفاده مى كنم و براى به دست آوردن خشنودى و فضل و كرمت، نشاط بخشيده بودى و به سبب آن (تندرستى) به من نيرو داده تا به طاعتت توفيق يابم؟
̶ يا وقت بيمارى كه به وسيله ى آن (مرا از آلودگى گناهان) پاكيزه نمودى و اين دردها را مانند نعمتى بر من هديه داشته اي تا بار گناهانم را كه بر پشتم سنگينى مى كند، سبك كنى و مرا از گناهانى كه در آن فرورفته ام، پاك سازى.
̶ و در همان حال بيمارى، دو فرشته ى نويسنده ى اعمال، در نامه ى عمل من حسنات و اعمال پاكيزه اي نوشته اند كه بر هيچ قلبى خطور نكرده و هيچ زبانى آن را نگفته و هيچ يك از اعضاى بدن زحمت به جا آوردنش را نكشيده، بلكه تنها به خاطر بخشايش و احسان تو به من رسيده است.
̶ بار خدايا! بر محمد و خاندانش درود و رحمت بفرست و آنچه را كه مى پسندى، مورد محبت و پسند من قرار ده و آنچه را كه بر من وارد نموده اى، آسان فرما و مرا از آلودگى گناهان گذشته پاك كن و شرارت ها و بدى هاى گذشته ام را محو و نابود ساز و شيرينى و لذت عافيت و تندرستى را نصيبم فرما و گوارايى سلامتى را به من بچشان و بيرون شدنم از بيمارى را به سوى عفو و بخشايش خود قرار ده و از اين زمين گيرى (گناهان) به آمرزش و گذشتت انتقالم ده و از اين اندوه و گرفتارى رهايى ام بخش و تندرستى و سلامتى ام را از اين دشوارى، با گشايش خودت همراه كن.
̶ (اى خدا!) همانا تويى كه به فضل خويش، احسان مى نمايى و نعمت هاى فراوان مى بخشى و بخشاينده اي كريم و بزرگوار هستى (كه بخششت را پايانى نيست) و صاحب عظمت و بزرگوارى هستى.