دعاى آن حضرت عليه السلام در طلب بخشايش و رحمت
̶ خداوندا! بر محمد و خاندان او درود و رحمت بفرست و شهوتم را نسبت به هر حرامى، در هم بشكن و حرص مرا به هر گونه گناه دور بگردان و مرا از آزار رساندن به هر مرد و زن مؤمن و هر مرد و زن مسلمان منع كن.
̶ خدايا! هر كه را درباره ى من حرامى انجام داده و يا آبروى مرا- كه دستور به حفظ آن داده اى- ريخته و در حالى كه حقى از من بر گردن اوست، مرده و يا در حال حيات، آن حق بر عهده اش باشد، پس از ظلمى كه او در حق من داشته، او را ببخش و از حقى كه از من برده، بگذر و درباره ى آنچه كه با من كرده سرزنشش مكن و رسوايش مساز و اين گذشتى كه من نسبت به آنان روا داشتم و صدقه ى رايگانى كه جزء پاكيزه ترين صدقات دهندگان و بالاترين عطاهاى مقربين درگاهت قرار بده.
̶ (پروردگارا!) مرا در مقابل اين عفو و بخشش و در برابر دعايم در حق آنان رحمت بياور تا هر كدام از ما به خاطر فضل و بخشش تو به سعادت برسيم و با احسان تو به نجات نائل شويم.
̶ خدايا! هر كدام از بندگانت را كه از طرف من به او آسيبى رسيده و يا از طرف من آزارى ديده و يا از جانب من و يا به سبب من ظلمى به او شده و يا حق او را پايمال كرده و يا به مظلمه ى او سبقت گرفته ام، پس بر محمد و خاندان او درود و رحمت بفرست و او را با آنچه در اختيار دارى از من خشنود گردان و حقش را از سوى خود ادا كن.
̶ (خداوندا!) سپس من را از حكمى كه بر من واجب شده نگاه دار و از حكمى كه عدل تو آن را حكم مى كند، مرا رها كن كه نيرو و توان من، توان تحمل عذابت را ندارد و طاقت من، تكافوى خشم و غضب تو را نمى كند؛ چون كه اگر مرا بر اساس حق مكافات نمايى، هلاكم مى كنى و اگر رحمت تو شامل حالم نشود، نابودم مى سازى.
̶ الهى! من از تو چيزى مى خواهم كه بخشش آن، چيزى از تو كم نمى كند و من برداشتن بارى از دوشم را از تو مى طلبم كه برداشتن آن براى تو سخت نيست.
̶ اى خداى من! از تو مى خواهم كه نفسم را بر من ببخشى كه آن را نيافريدى تا به سبب آن مانع از شر و بدى شوى و يا به وسيله ى آن به خيرى برسى، بلكه آن را آفريدى تا قدرت خود را در ايجاد آن و امثال آن ثابت نمايى و دليلى بر توانايى تو مثل و همانند آن باشد.
̶ (خدايا!) از تو مى خواهم كه بار گناهانم را از دوش من بردارى كه بر من سنگينى مى كند و از تو يارى مى طلبم كه اين بار سنگين، مرا به ستوه آورده است.
̶ پس بر محمد و خاندان او درود و رحمت بفرست و نفس مرا به خاطر ظلم به خود ببخش و رحمتت را بگمار كه بارگناهم را بردارد و چه بسيار كه رحمت تو به بندگان گناهكارت رسيده و عفو و بخشش تو چه بسيار كه ظالمين را در برگرفته است.
̶ پس بر محمد و خاندان او درود و رحمت بفرست و مرا الگوى كسانى قرار ده كه با بخشايش خود، آنان را از پرتگاه هاى خطاكاران حفظ نمودى و با توفيق خود از ورطه هاى مجرمان نجات دادى و با عفو تو از اسارت خشم و غضبت و با احسانت از بند عدالتت رها شدند.
̶ اى خداى من! به راستى اگر چنين نمايى، اين لطفت را در حق كسى روا نموده اي كه مستحق عذاب و عقوبت بودن را انكار نمى كند و خود را از استحقاق در مورد عقوبتت تبرئه نمى كند.
̶ خدايا! اين رفتار را در حق كسى انجام مى دهى كه بيم و ترسش از تو بيشتر از طمعش نسبت به توست و نااميدى اش از نجات شديدتر از اميدش به رهايى است؛ نه اينكه نااميدى اش به خاطر يأس از رحمت تو و يا طمعش از روى غرور به كرمت باشد، بلكه به خاطر كمى اعمال خويش در ميان گناهان و ضعيف بودن دلايلش در مورد كارهايى است كه انجام نداده است.
̶ و اما تو اي خداى من! سزاوارى كه راستگويان به تو مغرور نشوند و مجرمان از تو نااميد نگردند؛ چرا كه تو پروردگار بزرگى هستى كه فضل خود را از كسى منع نمى كنى و حق خود را از احدى به طور كامل دريافت نمى نمايى.
̶ (پروردگارا!) يادت از يادى كه ديگران ياد مى شوند بالاتر است و نام هايت نسبت به اينكه به ديگران منسوب شود، پاك و منزه است و نعمت تو در بين كل خلايق پخش شده است؛ پس حمد و سپاس تو راست، براى تمام آنچه كه ذكر شد، اي پرودگار جهانيان.