همدمى باظالمان ، جرمى بزرگ

امام سجاد - عليه السلام - در ادامه هشدارهاى خود به محمد بن مسلم او را به خاطر نزديكى به ديار حكام جور ملاقات كرده ، مى فرمايد:
اى محمد بن مسلم زهرى من بر فرداى تو سخت بيمناكم كه مبادا با ستمكاران خيانت پيشه گام در صحنه قيامت گذارى و به خاطر دستمزدهايى كه از ظالمان دريافت داشته اى بازخواست شوى .
تو مالهايى را از حاكمان دريافت كرده اى كه استحقاق نداشته اى ! و به كسى تقرب جسته اى و نزديك شده اى كه حق هيچ كس را پرداخت نمى كند و تو نمى توانى با نزديكى به او جلو باطلى را سد كنى !
تو با دشمن خدا دوست شده اى !
آيا جز اين است كه آنان حاكمان ستمگر مى خواهند تو را چون قطب آسياب ، محور بيدادگريهاى خود قرار دهند با نام و امضاى تو به حاكميتشان مشروعيت ببخشد و در لواى حمايتهاى تو، استخوان خلق را در آسياب استبدادشان درهم شكنند!
آنها مى خواهند از جود چون تويى ، پلى براى اهداف شومشان و نردبانى براى گمراهيها و كجرويهايشان بسازند. و به همان برند، كه خويش مى روند. ⁽⁴⁴⁷⁾
عالمان دربارى اصليلترين تكيه گاه ظالمان
امام سجاد - عليه السلام - سپس با سخنان بس از بيدادگر به محمد بن مسلم و همه عالمان لغزشگاهى را نمايانده و فرموده است :
اى زهرى ! حاكمان ستمگر مى خواند با نزديك ساختن عالمى چون توبه دربار خويش و پرتو حمايتهاى تو از دستگاه حكومت ، عالمان وارسته را در نظر مردم زير سؤ ال ببرند و قلب مردم عوام را به سوى خويش جلب كنند!
خدمتى كه تو به آنها مى كنى حتى از عهده مخصوص ترين وزيران و قويترين ياورانشان بيرون است و از دست ايشان بر نمى آيد.
تو بر خرابكاريهاى آنان ، سرپوش مى نهى و پاى همگان را به بارگاه ايشان مى گشايى !
با اين حساب ، چه ناچيز و اندك است مزدى كه به تو درباره خويش و در پرتو حمايتهاى تو از دستگاه حكومت ، عالمان وارسته را در نظر مردم زير سؤ ال ببرند و قلب مردم عوام را به سوى خويش جلب كنند!
خدمتى كه تو به آنها مى كنى حتى از عهده مخصوص ترين وزيران و قويترين ياورانشان بيرون است و از دست ايشان بر نمى آيد.
تو بر خرابكاريهاى آنان ، سرپوش مى نهى و پاى همگان را به بارگاه ايشان مى گشايى !
با اين حساب ، چه ناچيز و اندك است مزدى كه مى پردازند در برابر چيزى كه از تو مى گيرند! چه بى ارزشى است برايت آباد مى كنند، در قبال آنچه ويران كرده اند.
خود به حال خويش بينديش كه ديگران حال تو نخواند انديشيد.
به حساب خود رسيدگى كن ، چونان انسانى مسؤ ول و مورد مؤاخذه . ⁽⁴⁴⁸⁾
هشدار به عالمان دنياگرا!
امام سجاد - عليه السلام - در ادامه نامه به محمد بن مسلم نوشت :
هان اى دانشمند پيوسته به دربار ظلم ! بنگر كه در برابر نعمتهاى خداوند چگونه شكر مى گزارى ! خدايى كه در كودكى و بزرگسالى ، به تو روزى داد.
من نگران آن هستم كه مصداق اين آيه از قرآن باشى :
فخلف من بعدهم خلف ورثوا الكتاب ياءخذون عرض هذا الادنى و يقولون سيغفرلنا ⁽⁴⁴⁹⁾
يعنى ؛ نسلى جايگزين ايشان شدند كه كتاب آسمانى را به ارث بردند و متاع ناپايدار دنيا را برگزيدند عمل به كتاب آسمانى را ترك كردند و در گناه و دنيازدگى فرو شدند و با خود مى گفتند: ما را خواهند بخشيد!.
هان !، در سراى جاودان نيستى ، در منزلى هستى كه نداى رحيلش بلند است . مگر بقا و دوام آدمى از پى مرگ و گناهانش از پس او بماند. هان بهوش باش كه هشدارهاى بايسته به تو داده شد و حجت بر توتمام گرديد. فرصت زيادى ندارى ، سر و كارت با خدايى است كه همه كارهايت را مى داند و هيچ نكته اى بر او مخفى نيست ... ⁽⁴⁵⁰⁾
لزوم توجه به انگيزه هوادارن
از آنجا كه حمايت حاميان و تجمع و شعارهاى اطرافيان ، سبب مى شود كه عالمان دلبسته به دنيا فريفته شوند و خويش را شايسته و سزاوار ستايش ‍ بپندارد و همين پندار برگمراهى و كجروى ايشان بيفزايد، امام سجاد - عليه السلام - به محمد بن مسلم زهرى - عالم دربارى - كه نفوذ اجتماعى پيدا كرده و جمعى به خيال دستيابى به قدرتى او به شاگردى وى در آمده اند هشدار مى دهد:
اگر مى بينى مردم گردت را گرفته اند، گمان نكن كه براستى بر ساير عالمان شرافت و فضيلتى دارى و روى آورى مردم به تو ناشى از علم و دانش برتر توست آنان كه گرد تو جمع شده اند بدان جهت است كه :
1- چشم به دنياى تو دوخته اند و مى خواند از امكانات تو بهره گيرند يا در پرتو موقعيت تو آنها به به موقعيتى در دستگاه حكومت دست يابند.
2- در محيط زندگى آنان ، عالمانشان از دست رفته اند و چون كسى را ندارند روى به تو آورده اند .
3- رياست طلبى و دنيا خواهى بر ايشان و تو سايه افكنده است .
به خويشتن خويش بازگردد و نقطه هاى كور و بى دانشيهاى خود را مرور كن تا بيابى مردم چگونه گول خورده اند و در پى تو روان گشته و دست از كار و زندگى كشيده و در پاى كرسى درس تو زانو زده اند!
آنان در انديشه كسب مرتبه علمى و رسيدن به موقعيت اجتماعى تو مى باشند!
و از اين رو به دريايى ژرف و بلايى بى پايان فرو افتاده اند! ⁽⁴⁵¹⁾
راه نجات و بازگشت
اينك اگر جوياى نجات از وابستگى به دنيا و دربار هستى از موقعيت و امكانات مادى نارواى خويش روى بگردان تا به شايستگاه بپيوندى ؛ شايستگانى كه با كهنه جامه زاهدانه خويش بدرود حيات گفتند در حالى كه پشتشان به شكشان چسبيده بود ميان آنان و خدا حجابى نبود، فريفته دنيا نشدند!
اگر چون تو عالمى با اين سن و سال گرفتار دنيا شوى ، پس از جوانان بى دانش و كم تجربه چه انتظارى مى توان داشت !
اناالله و انا اليه راجعون !
به چه كسى بايد تكيه كرد و به كجا بايد پناه بد! ما غم و نگرانى خود را از كارهاى تو به در گاه خدا شكوه مى بريم و مشكلات و مصيبتهايى كه از ناحيه تو مى بينيم به حساب خداوند مى گذاريم .. ⁽⁴⁵²⁾ چه نگران كننده است اگر اين آيه از قرآن شامل حال تو باشد كه خداوند مى فرمايد:
اضاعول االصلاة و اتبعو الشهواات فسوف يلعون غيا ⁽⁴⁵³⁾
يعنى ؛ نماز را ضايع ساختند و شهوتها و تمايلات نفسانى را پيروى كردند، پس بزودى نتيجه و كيفر گمراهيهاى خود را خواهند ديد.
... شكر خداوند را كه ما را از فرو افتادن در مشكلات و موقعيت تو، ايمن داشت .
ولاسلام . ⁽⁴⁵⁴⁾