برخي از مورخان معتقدند که امام زين العابدين(عليه‌السلام) در واقعه جانگداز و خونين کربلا 24 ساله بوده است و بعضي ديگر نوشته‌اند که از سن مبارکش 22 سال مي‌گذشت. محمد بن سعد در کتابش مي‌نويسد:
«علي بن الحسين(عليهماالسلام) در واقعه کربلا همراه پدرش بود و در آن هنگام از عمر شريفش 23 سال(1) مي‌گذشت. فرزند ايشان، امام محمدباقر(عليه‌السلام) که از کربلا تا شهادت همراه پدر بود، سه يا چهار ساله بود. امام زين العابدين در آن هنگام به سبب بيماري در جهاد شرکت نکرد و خداوند او را براي هدايت مسلمانان نگه داشت و نسل رسول خدا(صلي الله عليه و آله) از فاطمه(عليهاالسلام) در ذريه امام حسين(عليه‌السلام) به امام سجاد(عليه‌السلام) و اولاد او منحصر گرديد.»(2)
شيخ مفيد در اين باره مي‌گويد:
«همين که امام حسين(عليه‌السلام) شربت شهادت نوشيد، شمر به قصد کشتن امام سجاد (عليه‌السلام) نيز حمله برد. امام زين العابدين(عليه‌السلام) در بستر بيماري به سر مي‌برد و حميد بن مسلم به دفاع پرداخت و مانع حمله شمر شد. عمر بن سعد آن حضرت را در حالي که از بيماري رنج مي‌برد با اهل بيت به کوفه انتقال داد.»(3)
امام سجاد(عليه‌السلام) در قيام خونين کربلا مدت کوتاهي (بنا به مشيت الهي) بيمار بود و پس از بهبودي، مدت 35 سال امامت و زمامت جامعه مسلمين را تداوم بخشيد. اين که برخي اين امام همام را دائم المريض معرفي کرده‌اند تا آنجا که در اذهان عوام اين قضيه مانده است، در حقيقت نسبت به امام چهارم(عليه‌السلام) و فداکاري‌هاي ايشان بي توجهي کرده‌اند.
پس دريافتيم اين که گفته مي‌شود: امام زين العابدين بيمار؛ غلط است. چرا که ايشان فقط در واقعه کربلا بنا بر مصلحت خداوند چند روزي بيمار بودند که در اين واقعه به علت بيماري به شهادت نرسند تا بار مسئوليت امامت را بعد از حضرت سيدالشهدا(عليه‌السلام) بر دوش بکشند.
پي‌نوشت‌ها:
1- طبقات ابن سعد، ج 5، ص 163/ زندگاني امام زين العابدين، سيدمحسن امين، حسين وجداني، ص 70.
2- ارشاد شيخ مفيد، ص 254.
3- طبقات ابن سعد، ج 5، ص 163.
