حضرت امام سجاد(عليه‌السلام) در زمان خلافت وليد بن عبدالملک به شهادت رسيد.
بنا به گفته عمر بن عبدالعزيز، وليد که حاکم جبّار و ظالمي بود، زمين را از جور و ستم لبريز کرده بود. در دوره ي حکومت او، رفتار مروانيان و کارگزاران آنها با خاندان پيامبر اکرم(صلي الله عليه و آله و سلم)، بني هاشم و به خصوص امام سجاد(عليه‌السلام) بسيار ظالمانه و بي رحمانه بود.
والي مدينه - هشام بن اسماعيل - گرچه از زمان عبدالملک بن مروان مسئول اداره شهر مدينه بود، ولي در دوران وليد رفتار ظالمانه‌اي با حضرت زين العابدين(عليه‌السلام) در پيش گرفت و هنگامي که به دليل بدرفتاري زياد با مردم مدينه از منصب خود عزل شد، او را در کنار منزل مروان نگه داشتند تا مردم از او تقاص بگيرند.
او خود معترف بود که از کسي جز علي بن الحسين(عليه‌السلام) بيم ندارد، اما هنگامي که امام با جمعي از اصحاب خود از کنار او عبور کردند، هيچ يک به او متعرض نشدند و از او شکايتي نکردند. اينجا بود که هشام فرياد زد: «الله اعلم حيث يجعل رسالته»؛ خدا مي داند؛ رسالت خود را در کدام خاندان قرار دهد.
و در روايت ديگري آمده، امام براي او پيغام داد که اگر از نظر مادي در تنگنا هستي، ما تامينت مي کنيم.
مورخين درباره قاتل امام با هم اختلاف دارند. بعضي معتقدند امام به دست وليد مسموم شد، و برخي ديگر معتقدند به دست هشام بن عبدالملک، که برادر خليفه بود؛ اما به هر حال، او نيز نمي‌توانست بدون اجازه وليد، مرتکب قتل امام شود.
برگرفته از: بحارالانوار، ج 46، ص 152، حديث 12 و ص 153 و 154
