- ابوحمزه ثمالي از حضرت امام محمدباقر(عليه‌السلام) نقل مي کند که فرمود:
چون هنگام وفات حضرت علي بن الحسين(عليهماالسلام) فرا رسيد، من را به سينه خود چسبانيد و فرمود:
پسرم، تو را به چيزي وصيت مي‌کنم که پدرم به هنگام وفاتش به من وصيت کرد. او فرمود از ظلم به کسي که عليه تو ياري جز خداوند ندارد بپرهيز و هرگز خود را بر آن آلوده مساز.
2- از حضرت ابي الحسن(عليه‌السلام) نقل شده است که امام سجاد(عليه‌السلام) در هنگام وفات بيهوش شد. سپس چشمان خود را گشود و سوره واقعه و فتح را قرائت کرد و بعد گفت:
حمد خداوندي را که وعده خود به ما را راست گردانيد و همه ي بهشت را به ما بخشيد و ما در هر جاي بهشت که بخواهيم براي خود منزل اختيار مي کنيم.
سپس آيه 74 سوره زمر را تلاوت کرد: "پس چه خوب است اجر عاملين" و از دنيا رفت.
3- و در روايت ديگري آمده است:
امام زين العابدين(عليه‌السلام) پيش از وفات لحظه‌اي به هوش آمد و پارچه‌اي را که رويش بود کنار زد و فرمود:
قبر مرا حفر کنيد تا به زمين سفت برسيد. بعد پارچه را روي صورتش کشيد و جان به جان آفرين تسليم کرد.
برگرفته از: بحارالانوار، ج 46، ص 152، حديث 16 (به نقل از اصول کافي ) و ص 147.
