حسين بن سعيد در كتاب "زهد" روايت كرده است:آن حضرت غلام خود را تازيانه اي زد سپس دل نازنينش سوخت گريه كرد وبه فرزندش امام باقر عليهم السلام فرمود:
كنار قبر رسول خدا صل الله عليه و اله و سلم برو و دو ركعت نماز بجاي آور و بعد از نماز عرض كن خداوند!علّي بن الحسين را بيامرز و از خطاي او فرداي قيامت چشم پوشي فرما و به آن غلام فرمود:
إذهب فأنت حرّلوجه الله.
تودرراه خدا آزاد هستي،هركجا خواستي مي تواني بروي.[1]
[1] بحار الانوار : 46/92 ح79
