و تو را می خوانم به نامهای نيكويت كه آنها را در كتابت وصف كرده و گفتى: و براى خدا نامهاى نيكوست، پس خدا را به آنها بخوانيد

بار خدايا! اين صبح مرا انگونه آغاز كن كه با پرتو هدايت و با سلامت دين و دنيا همراه باشد و شبم را سپرى ساز از نيرنگ دشمنان و نگاهبانى گردان از هلاكت هاى هواى نفس، كه به يقين تو به هر چه بخواهى توانايى،

سلام بر تو اى ابا عبد اللّه،سلام بر تو اى فرزند رسول خدا،سلام بر تو اى فرزند امير مؤمنان،و فرزند سرور جانشيان،سلام بر تو اى فرزند فاطمه سرور بانوان جهانيان،سلام بر تو اى خون خدا،و فرزند خون خدا و اى تنهاى مظلوم.

اى روشنى زمين و آسمانها، اى فروريز نعمت ها، اى دفع كننده بدفرجامي ها، اى آفريننده آدميان، اى گرد آورنده امّتها، اى شفابخش دردها، اى پديدآورنده روشنى و تاريكيها،

اى كسى كه هر روز در كارى است، اى آن كه كارى از كار ديگر بازش ندارد، اى بلندمرتبه، اى آن كه در هر جا هست، اى شنونده نجواها، اى اجابت كننده دعاها، اى برآورنده خواسته ها و نيازها،

اى رساننده نعمت، اى شريف، اى رهنما، اى هدايت گر، اى آغازگر، اى اوّل، اى آخر، اى آشكار، اى پنهان، اى استوار، اى پايدار، اى آگاه، اى حكمران، اى داور، اى دادگر، اى جدا كننده،

 من از تو درخواست میكنم اى خداى من و تو را میخوانم اى پروردگارم، و به تو اميدوارم اى آقايم و در اجابت دعايم به تو طمع دارم اى مولايم، آنطور كه به من وعده اجابت دادى،

اى شنونده هر نجوا اى پيشتر از هر آنچه گذشته، اى حيات بخش هر جان پس از مرگ، اى توشه ام در سختى، اى نگهدارم در غربت، اى همدمم در تنهايى، اى سرپرستم در نعمت،

آن تواناى بى ابتدا داناى بى انتها، زنده يكتا، موجود هميشگى، شنوای بينا، خواهان ناخواه، دريابنده بى نيازى، كه او شايسته اين صفات است و او در پرده عزّ صفات خويش آنگونه است كه تنها خود داند

به نام خدا كه رحمتش بسيار و مهربانى اش هميشگى است.خدا برپا دارنده عدل و داد گواهى داد كه معبودى جز او نيست و فرشتگان و صاحبان دانش نيز گواهند كه معبودى جز او نيست هم او كه عزّتمند و حكمت مدار است، 

 كار بازگشت به آخرت و خانه ابدی ام بر تو پوشيده نيست، و آنچه كه می خواهم به زبان آرم، و خواهش خويش را بازگو كنم و هم آنچه را كه براى عاقبتم اميد دارم، بر تو پنهان نيست، همانا آنچه تقدير نموده اى بر من

آن را كه بخواهد از چنگش نرهد موانع تكليف را برطرف ساخته و توفيق را يكسان قرار داده است بين ناتوان و شريف، ممكن نمود اداى وظيفه را و راه دورى جستن از حرام را هموار ساخت،

 و بقايش بعد از بعد است بدون جابجايى و دگرگونى، توانگر است در آغاز و انجام، بى نياز است در باطن و ظاهر، در داورى اش ستمى نيست و در اراده اش انحرافى وجود ندارد، و در تقديرش بيدادى به چشم نمى خورد،