ترجمه مفاتيح الجنان، ص: 1027

فارغ می شد می گفت: خدايا آنچه پيش فرستادم، و از پی می فرستم، و آنچه پنهان كردم، و آنچه آشكار نمودم، و اسراف بر خودم و آنچه را تو به آن از من داناتری، برايم بيامرز، خدايا تويی پيش انداز و پس انداز، معبودی جز تو نيست، به حق دانشت به غيب، و به توانايی ات بر همه خلق، تا زندگی را برايم خير می دانی، پس زنده ام بدار، و زمانی كه مرگ را برايم خير می دانی، جانم را بگير، خدايا هراس از خود را در نهان و آشكار، و سخن حق را در خشم و خشنودی، و ميانه روی را در نداری و دارايی از تو می خواهم و نعمتی را از تو می خواهم كه تمام نشود، و نور چشمی كه قطع نگردد، و از تو می خواهم: خشنودی به قضا و بركت مرگ پس از زندگی، و گوارايی زندگی پس از مرگ، و لذت تماشای زيبايی ات، و شوق ديدار و لقايت، بدون سختی و زيان بخشی، و فتنه گمراه كنندگی، خدايا ما را به زينت ايمان بيارای، و ما را راهنمايان ره يافته قرار بده، خدايا ما را در ضمن آنان كه هدايت كردی هدايت كن، خدايا تصميم استوار و پايداری در كار و رشد بسيار از تو می خواهم، و شكر نعمتت و خوبی عافيتت و ادای حقّت را از تو درخواست دارم، پروردگارا، دل سالم، و زبان راستگو، از تو می خواهم و از تو برای آنچه می دانی طلب آمرزش می كنم، و خير آنچه را می دانی از تو درخواست دارم، و از شرّ آنچه می دانی به تو پناه می آورم، زيرا تو می دانی، و ما نمی دانيم، و تو دانای نهانهايی. پنجم: از حضرت صادق عليه السّلام روايت شده: هركس نزد هر نماز واجب، اين كلمات را بگويد، خود و خانه و دارايی و اولادش محفوظ بماند. خودم و دارايی ام