ترجمه مفاتيح الجنان، ص: 1032

و گفت: ای پسر در اينجا چه می كنی؟ يوسف گفت: برادرانم مرا در اين چاه افكندند، پرسيد دوست داری از آن بيرون آيی؟

پاسخ داد: اين امر بسته به مشيّت خدای عزّ و جلّ است، اگر بخواهد مرا بيرون می آورد، جبرئيل گفت: حق تعالی می فرمايد:

مرا به اين دعا بخوان تا تو را از چاه بيرون آورم، گفت آن دعا كدام است، گفت: بگو:

خدايا از تو می خواهم به اينكه ستايش برای توست، معبودی جز تو نيست، بسيار عطاكننده ای، پديدآورنده آسمانها و زمينی، صاحب شكوه و بزرگواری، بر محمّد درود فرستی، و از آنچه در آنم، برايم گشايش و راه خروجی قرار دهی. در نتيجه كاروان از راه رسيد، و او را از چاه بيرون آورد، به همان صورتی كه داستانش در قرآن مجيد آمده.

چهارم: از حضرت صادق عليه السّلام نقل شده: هرگاه از امری ترسيدی بگو: اللّهمّ انّك لا يكفی منك احد، و انت تكفی من كلّ احد من خلقك فاكفنی كذا و كذا. و در حديث ديگری فرمود: می گويی:

ای كفايت كننده از هرچيز، و چيزی از تو در آسمانها و زمين كفايت نكند، مرا از كار دنيا و آخرت، آنچه به انديشه برده كفايت كن، و بر محمّد و خاندانش درود فرست و حضرت صادق عليه السّلام فرمود: هركه بر سلطانی كه از او بترسد وارد شود بگويد: به خدا گشايشی می جويم، و به خدا كاميابی می طلبم، و به محمّد (درود خدا بر او و خاندانش) رو می كنم، خدايا دشواری اش را برايم رام كن، و ناهمواری اش را برايم هموار فرما، به درستی كه تو محو می كنی و اثبات می نمايی آنچه بخواهی، و امّ الكتاب نز توست و نيز بگويد: خدا مرا بس است، معبودی جز او نيست، بر او توكّل نمودم، و او پروردگار عرش بزرگ است، به حول و قوّت خدا، خود را از حول و قوّت ايشان باز می دارم، و به پروردگار سپيده دم از شرّ آنچه آفريد خود