فارسی
خطبه 104 - خطبه در وصف پيامبر(صلی الله عليه وآله) و تهديد بنی‌اميّه و پند به مردم
خطبه 103
نحوه نمایش
وَ مِنْ خُطْبَة لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ
از خطبه های آن حضرت است
در وصف پیامبر(ص) و تهدید بنی امیه و پند به مردم
حَتّى بَعَثَ اللّهُ مُحَمَّداً صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ شَهيداً وَ بَشيراً
تا اینکه خداوند محمّد صلّی اللّه علیه وآله را گواه و بشارت دهنده و ترساننده
وَ نَذيراً. خَيْرَ الْبَرِيَّةِ طِفْلاً، وَ اَنْجَبَها كَهْلاً، وَ اَطْهَرَ الْمُطَهَّرينَ
برانگیخت. در کودکی بهترین مردم، در بزرگسالی نجیب ترین انسان، در اخلاق پاکترین
شيمَةً، وَاَجْوَدَ الْمُسْتَمْطَرينَ ديمَةً.
پاکان، و دوام جود و سخایش از همه بیشتر بود.
فَمَا احْلَوْلَتْ لَكُمُ الدُّنْيا فى لَذَّتِها، وَلا تَمَكَّنْتُمْ مِنْ رَضاعِ
پس شما (ای بنی امیّه) از شیرینی دنیا لذت نبردید، و برای نوشیدن شیر از پستان آن
اَخْلافِها، اِلاّ مِنْ بَعْدِ ماصادَفْتُمُوها جائِلاً خِطامُها، قَلِقاً وَضينُها.
توانمند نشدید، مگر بعد از آنکه مهارش را رها، و تَنگ پالانش را نبسته یافتید.
قَدْ صارَ حَرامُها عِنْدَ اَقْوام بِمَنْزِلَةِ السِّدْرِ الْمَخْضُودِ، وَ حَلالُها
حرامش نزد اقوامی به منزله درخت سدر بی خار (آسان و در دسترس) و حلالش دور از
بَعيداً غَيْرَ مَوْجُود. وَ صادَفْتُمُوها وَاللّهِ ظِلاًّ مَمْدُوداً اِلى اَجَل
دسترس و غیرموجود بود. به خدا قسم به آن دنیایی دست یافتید که چون سایه ای گسترده تا زمانی
مَعْدُود. فَالاَْرْضُ لَكُمْ شاغِرَةٌ، وَ اَيْديكُمْ فيها مَبْسُوطَةٌ، وَ اَيْدِى
معین است. زمین برای شما از هر مانعی آزاد، و دستتان در آن باز است، ولی دستان
الْقادَةِ عَنْكُمْ مَكْفُوفَةٌ، وَسُيُوفُكُمْ عَلَيْهِمْ مُسَلَّطَةٌ، وَ سُيُوفُهُمْ عَنْكُمْ
رهبران واقعی از سر شما کوتاه است، و شمشیرهای شما بر آنان غالب، و شمشیر آنان از شما
مَقْبُـوضَــةٌ .
بازگرفته شده است.
اَلا اِنَّ لِكُلِّ دَم ثائِراً، وَلِكُلِّ حَقٍّ طالِباً. وَ اِنَّ الثّائِرَ فى دِمائِنا
بدانید هر خونی را خونخواهی، و هر حقّی را خواهنده ای است. خونخواه خونهای ما چون حاکمی است
كَالْحاكِمِ فى حَقِّ نَفْسِهِ، وَ هُوَ اللّهُ الَّذى لايُعْجِزُهُ مَنْ طَلَبَ،
که درباره خودش حکم دهد، و او همان خداوندی است که مطلوبی او را ناتوان نکند،
وَلايَفُوتُهُ مَنْ هَرَبَ. فَاُقْسِمُ بِاللّهِ يا بَنى اُمَيَّةَ، عَمّا قَليل لَتَعْرِفُنَّها فى
و گریزنده ای از پنجه عدالتش بیرون نرود. ای بنی امیّه، به خدا سوگند می خورم که پس از اندک زمانی
اَيْدى غَيْرِكُمْ، وَ فى دارِ عَدُوِّكُمْ. اَلا اِنَّ اَبْصَرَ الاَْبْصارِ ما نَفَذَ فِى
این حکومت را در دست غیر خود، و در خانه دشمنانتان خواهید دید. بدانید بیناترین دیده دیده ای است
الْخَيْرِ طَرْفُهُ، اَلا اِنَّ اَسْمَعَ الاَْسْماعِ ما وَعَى التَّذْكيرَ وَ قَبِلَهُ.
که در خیر نفوذ کند و شنواترین گوش آن گوشی است که پند را بشنود و بپذیرد.
اَيُّهَا النّاسُ، اسْتَصْبِحُوا مِنْ شُعْلَةِ مِصْباحِ واعِظ مُتَّعِظ،
ای مردم، دل از نور چراغ پنددهنده ای که خود پندپذیر است روشن کنید،
وَامْتاحُوا مِنْ صَفْوِ عَيْن قَدْ رُوِّقَتْ مِنَ الْكَدَرِ.
و آب را از چشمه زلالی که از تیرگی صاف مانده بکشید.
عِبادَ اللّهِ، لاتَرْكَنُوا اِلى جَهالَتِكُمْ، وَلاتَنْقادُوا لاَِهْوائِكُمْ، فَاِنَّ
ای بندگان خدا، به نادانی خود تکیه ننمایید، و هوای نفس شما را به دنبال خود نکشد، زیرا آن که
النّازِلَ بِهذَا الْمَنْزِلِ نازِلٌ بِشَفا جُرُف هار، يَنْقُلُ الرَّدى عَلى ظَهْرِهِ
به نادانی خود تکیه زد و اسیر هوا شد به لبه پرتگاه هلاکت افتاده، بار ضلالتی را که به دوش گرفته از جایی
مِنْ مَوْضِع اِلى مَوْضِع لِرَأْى يُحْدِثُهُ بَعْدَ رَأْى، يُريدُ اَنْ يُلْصِقَ ما
به جایی انتقال می دهد، آن هم به خاطر اندیشه باطلی که به دنبال هم به بازار می آورد، و می خواهد آنچه را
لايَلْتَصِقُ، وَ يَقَرِّبَ ما لايَتَقارَبُ.
نمی چسبد بچسباند، و آنچه را نزدیک نمی گردد نزدیک گرداند.
فَاللّهَ اَللّهَ اَنْ تَشْكُوا اِلى مَنْ لا يُشْكى شَجْوَكُمْ، وَلا يَنْقُضُ بِرَأْيِهِ
خدا را خدا را، از اینکه نزد کسی شکایت برید که اندوه شما را برطرف نمی سازد، و توانایی باز کردن
ما قَدْ اُبْرِمَ لَكُمْ. اِنَّهُ لَيْسَ عَلَى الاِْمامِ اِلاّ ما حُمِّلَ مِنْ اَمْرِ رَبِّهِ: الاِْبْلاغُ
گره از کار شما را ندارد. امام به غیر آنچه از جانب خدا مأمور است وظیفه ای ندارد، تکلیف او ابلاغ
فِى الْمَوْعِظَةِ، وَالاِْجْتِهادُ فِى النَّصيحَةِ، وَالاِْحْياءُ لِلسُّنَّةِ، وَ اِقامَةُ
کامل پند و اندرز، و جدیت در خیرخواهی، و زنده کردن سنّت، و اقامه
الْحُدُودِ عَلى مُسْتَحِقِّيها، وَ اِصْدارُ السُّهْمانِ عَلى اَهْلِها.
حدود است بر کسی که سزاوار حدّ است، و نیز رساندن سهم بیت المال به مستحقّش.
فَبادِرُوا الْعِلْمَ مِنْ قَبْلِ تَصْويحِ نَبْتِهِ، وَ مِنْ قَبْلِ اَنْ تُشْغَلُوا
پس برای فراگیری دانش بشتابید پیش از آنکه درختش خشک شود، و قبل از آنکه در
بِاَنْفُسِكُمْ عَنْ مُسْتَثارِ الْعِلْمِ مِنْ عِنْدِ اَهْلِهِ. وَانْهَوْا غَيْرَكُمْ عَنِ الْمُنْكَرِ
بهره گیری علمی از معادن آن گرفتار خودمشغولی شوید. دیگران را از منکر نهی کنید و خود نیز از ارتکاب
وَ تَناهَوْا عَنْهُ، فَاِنَّما اُمِرْتُمْ بِالنَّهْىِ بَعْدَ التَّناهى.
به آن بپرهیزید، زیرا مسئولید اول خود از گناه کناره گیری کنید سپس دیگران را از آن نهی نمایید.
پر بازدید ترین مطالب سال
پر بازدید ترین مطالب ماه
پر بازدید ترین مطالب روز
