کوثر خانه وحی

ماه جمادی یادآور بزرگ بانوی جهان اسلام، حضرت فاطمه زهرا(س) است.

فاطمه، کوثر پیامبر و نمونه کامل زنان مسلمان است، و زهرا همانگونه که از نامش پیداست، درخشانترین چهره و زیباترین الگو برای تمامی بانوان با فضیلت در طول تاریخ است.

از همان آغازین لحظاتی که پا به عرصه گیتی نهاد و چشمان پرجاذبه‌اش را گشود، نور وجودش جهان انسانیت را روشن ساخت و برای همیشه تاریخ سر آمد زنان عالم شد (سیده نسا العالمین).

فاطمه در خانه‌ای که ریشه‌دارترین خاندان قریش است بدنیا آمد، پدرش، صادق امینی که احدی از قریش به پایه شرافت و امانتش نمی‌رسد، مادرش، بانویی که در مکه از نظر شرافت و عزت و رفعت همانندی ندارد، خانه‌ای که عرب در اصالت و کرامت و پاکی برای آن مانندی نمی‌شناخت. فاطمه از این فضای پاک و روحانی خانه پیامبر بهره می‌جست و از چشمه زلال معارف ناب اسلامی که سرچشمه‌اش پیامبر بود سیراب می‌شد. زهرا در بستر حوادثی که چون نسیم تندی با مرگ مادر وزیدن گرفت بزرگ شد، به راستی که خداوند متعال، فاطمه زهرا(س) را به بیشترین سهم از رنج و امتحان و آزمایش‌های بزرگ و تحمل بی‌نظر گرامی داشت! برای او مقدر کرده بود که شاهد آن محنت و ابتلای عظیم از همان دوران کودکی باشد.

گر چه عمر فاطمه(س) کوتاه بود، لیکن از آموزگاری چون پیامبر و از مادری چون خدیجه و نیز فرشتگان الهی درس آموخت (کانت محدثه) و الگوی تمام عیار صالحان و پرهیزگاران روی زمین شد. او بسان رسول خدا(ص) سخن گفت و نزد آن حضرت جایگاهی والا و بس رفیع داشت.

روزی که آیه و انذر عشیرتک الاقربین ـ نازل شد و پیامبر را به دعوت خویشاوندان نزدیک فراخواند، این قلب فاطمه بود که از ترحم و تاثر می‌تپید و با صدای آرام می‌گفت: لبیک ای بهترین پدر و گرامی‌ترین دعوت‌گر ـ و در همان روز فاطمه ضرب‌المثل پیامبر قرار گرفت کوثر خانه پیامبر اسلام روز به روز رشد و نمو یافت تا اینکه به دستور الهی با امیرالمومنین(ع) که سرآمد مردان روزگار بود ازدواج کرد، فاطمه هم شان علی(ع) بود و به فرموده امام صادق(ع) اگر خداوند علی(ع) را نمی‌آفرید، از زمان آدم تا قیامت همتایی برای زهرا یافت نمی‌شد.

زندگانی زهرا(س) توام با رفاه و اسراف نبود بلکه به ریاضت و به رنج نزدیک‌تر بود تا رفاه و آسایش، زندگی او توام با قناعت و تعاون، رضا به داده‌های الهی و شادمان به آن خانه پاک که خدا نسل‌های پیراسته و ذریه مبارک و عترت گرانقدر را از آن خانه پدید آورد.

زهرا(س) از همان کودکی در متن مبارزات ایمان و کفر و حق و باطل قرار داشت، زیرا او در محیطی پرورش یافت که آکنده از تلاش و کوشش خستگی‌ناپذیر بود، نخستین مشارکت زهرا(س) در جهاد پس از ازدواج، شرکت در غزوه اُحد بود و قبل از ازدواج نیز در تعدادی غزوات پیامبر(ص) شرکت جست و پیامبر پاره‌ای اسرار را با او درمیان می‌گذاشت.

اخلاق فاطمه(س):

آن حضرت دارای خلق کریم، نفس شریف، محسنات ستِرک، سرعت فهم، بینش دقیق، ذهن وقّاد، بزرگواری بی‌حد و فضایلی درخشان بود.

از خلق و خویی ملایم و مهربان با سعه صدر و تحمل بسیار برخوردار بود و آن را با سکینه و وقار و مدارا و متانت و عفّت و تقوا می‌آمیخت. او در دوران حیات پدر طلایه‌دار عزّت بود، بر زبانش جز سخن حق جاری نشد و جز از سر صدق و راستی سخن نگفت. رازداری، وفای به عهد، نصیحت صادقانه و عذرپذیری و گذشت از بدی‌ها، صدق در گفتار، صدق در نیت، صدق در وفا از خصال خجسته او بود. فاطمه در بلندای قلّه عفاف و تقوا و پاکی دامن و حجب و حیا و متانت و وقار قرار داشت. فاطمه(س) نمادی از حیا بود که به او مُثل می‌زدند: حیا شاخه‌ای از ایمان است، حیا خصلت صالحان و زیور دوشیزگان پارسا و آراسته است.

هنگامی که سخن از حیای فاطمه(س) می‌گوئیم، با حیای منحصر به فرد و بی‌نظیر مواجه می‌شویم، آن حضرت در همین روزهای ماه جمادی با اسماء بنت عمیس بود که شروع به گریه نمود و گریه‌اش فزونی گرفت، اسماء از این گریه بهت زده شد، پرسید: فاطمه جان! علت گریه چیست؟ پاسخ فاطمه(س) به این سوال عقل را مبهوت میکند، او در حوادث بعد از مرگ فکر می‌کرد، چیزی که کمتر کسی به آن می‌اندیشد: گریه فاطمه برای این بود که چون مرگ فرا رسد و غسل و کفن شود و بر تخته‌ای چوب حمل گردد و پوششی بر او بگسترانند، که بدن را نشان میدهد و این شرم‌آور است که هنگام تشییع، حجم بدن معلوم شود، به این صحنه فکر می‌کند و از روی شرم، اشک می‌ریزد ـ این فطرت پاک و مطهر دردانه رسول خدا(ص) است. آری، فاطمه بانویی با فضیلت، دختری مهربان، مجاهدی بردبار، گوهری پاک و نایاب بود. چه می‌توان گفت درباره بانویی که امام صادق(ع) می‌فرماید: ما تکاملت النبوه لنبی حتی اقر بفضلها و محبتها: نبوت هیچ پیامبری کامل نمی‌شود جز اینکه به فضیلت و محبت فاطمه(س) اقرار کند.

امام حسن عسکری(ع) می‌فرماید: نحن حجج الله علی خلقه، وجدتنا فاطمه(س) حجه الله علینا: ما حجتهای خدا بر خلایقیم، و جده ما فاطمه(س) حجت خدا بر ماست.

افسوس که خزان عمر آن بانوی بی‌همتا زود فرا رسید و طوفان ستم نهالی را که یادگار پیغمبر بود بر زمین انداخت بانویی که امیرمومنان در غم فقدان او فرمود: و اما حزنی سرمد: اندوه من پایان ندارد.

برترین صلوات خدا و فرشتگان بر در نایاب آفرینش، جلیبه حق، فاطمه زهرا(س) باد.
 
پایگاه استاد حسین انصاریان