English
خطبه 161
خطبه در پاسخ يكى از يارانش كه پرسيد
-
وَ مِنْ كَلام لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُاز سخنان آن حضرت است
-
- لِبَعْضِ اَصْحابِهِ وَ قَدْ سَاَلَهُ: كَيْفَ دَفَعَكُمْ قَوْمُكُمْ عَنْ هذَا الْمَقامِ وَ اَنْتُمْبه یکی از یارانش هنگامی که پرسید: چگونه قومتان شما را از خلافت بازداشتند در صورتی که
-
اَحَقُّ بِه؟ فَقالَ عَليه السّلامُ:-از همه سزاوارتر بودید؟! فرمود:
-
يا اَخا بَنى اَسَد اِنَّكَ لَقَلِقُ الْوَضينِ، تُرْسِلُ فى غَيْرِ سَدَد،ای برادر بنی اسدی، تو را اضطراب و بیقراری است، سخن در غیر صواب می گویی!
-
وَ لَكَ بَعْدُ ذِمامَةُ الصِّهْرِ وَ حَقُّ الْمَسْاَلَةِ، وَ قَدِ اسْتَعْلَمْتَ فَاعْلَمْ:با این حال تو را حرمت خویشی و حق پرسش است، طلب علم کردی پس بدان:
-
اَمَّا الاِْسْتِبْدادُ عَلَيْنا بِهذَا الْمَقامِ، وَ نَحْنُ الاَْعْلَوْنَ نَسَباً، وَ الاَْشَدُّونَاما استبداد دیگران در امر خلافت علیه ما ـ با اینکه ما از نظر نسب والاتر، و از نظر پیوند
-
بِرَسُولِ اللّهِ صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ نَوْطاً، فَاِنَّها كانَتْ اَثَرَةً شَحَّتْبا رسول اللّه صلّی اللّه علیه وآله محکم تریم ـ محض این بود که انحصارطلبی کردند و از رسیدن
-
عَلَيْها نُفُوسُ قَوْم، وَ سَخَتْ عَنْها نُفُوسُ آخَرينَ، وَالْحَكَمُ اللّهُ،آن به ما بخل ورزیدند، و ما اهل بیت پیامبر هم با سخاوت از آن گذشتیم، حاکم خداست،
-
وَالْمَعْوَدُ اِلَيْهِ يَوْمُ الْقِيامَةِ.و روز قیامت روز بازگشت به اوست.
-
«وَ دَعْ عَنْكَ نَهْباً صيحَ فى حَجَراتِهِ.»«و داستان این غارتگری را که در جای خود انجام گرفت رها کن.»
-
وَ هَلُمَّ الْخَطْبَ فِى ابْنِ اَبى سُفْيانَ، فَلَقْد اَضْحَكَنِى الدَّهْرُ بَعْدَو از این مسأله مهم در رابطه با فرزند ابوسفیان یاد کن، که راستی روزگارْ مرا پس از
-
اِبْكائِهِ. وَ لا غَرْوَ وَ اللّهِ، فَيا لَهُ خَطْباً يَسْتَفْرِغُ الْعَجَبَ، وَ يُكْثِرُگریاندن خنداند. به خدا قسم عجبی نیست، که دیگر از شدّت عجب جای تعجّب باقی نگذارد، و کژی فراوان
-
الاَْوَدَ. حاوَلَ الْقَوْمُ اِطْفاءَ نُورِ اللّهِ مِنْ مِصْباحِهِ، وَ سَدَّ فَوَّارِهِ مِنْبه بار آورَد. آنان کوشیدند تا نور خدا را از چراغش خاموش کنند، و فوران چشمه حق را
-
يَنْبُوعِهِ، وَ جَدَحُوا بَيْنى وَ بَيْنَهُمْ شِرْباً وَبيئاً. فَاِنْ تَرْتَفِعْ عَنّا وَ عَنْهُمْمانع شوند، و میان من و خودشان آب صاف را گِل آلود و وباآمیز کردند. اگر این مشکلات از ما و آنان
-
مِحَنُ الْبَلْوى اَحْمِلْهُمْ مِنَ الْحَقِّ عَلى مَحْضِهِ، وَ اِنْ تَكُنِ الاُْخْرىبرداشته شد آنها را به سوی حقّ خالص سوق خواهم داد، و اگر چیز دیگری شد
-
«فَلا تَذْهَبْ نَفْسُكَ عَلَيْهِمْ حَسَرات اِنَّ اللّهَ عَليمٌ بِما يَصْنَعُونَ».«خود را از غم و اندوه بر آنان تلف مکن، که خداوند به آنچه انجام می دهند داناست».
