فارسی
پنجشنبه 06 دى 1403 - الخميس 23 جمادى الثاني 1446
قرآن کریم مفاتیح الجنان نهج البلاغه صحیفه سجادیه

خطبه 232 - خطبه در ستايش الهی‌ و سفارش به تقوا


مطلب قبلی خطبه 231
خطبه 233 مطلب بعدی


نحوه نمایش
متن عربی متن ترجمه
وَ مِنْ خُطْبَة لَهُ عَلَيْهِ السّلامُ
از خطبه های‌ آن حضرت است
در ستایش الهی‌ و سفارش به تقوا
اَحْمَدُهُ شُكْراً لاِِنْعامِهِ، وَ اَسْتَعينُهُ عَلى وَظائِفِ حُقُوقِهِ،
او را سپاس می‌ گویم تا شکر بر نعمتش باشد، و برای‌ ادای‌ حقوقش از او کمک می‌ طلبم،
عَزيزَ الْجُنْدِ، عَظيمَ الْمَجْدِ. وَ اَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ،
خداوندی‌ که ارتشش غالب، و بزرگواریش عظیم است. و شهادت می‌ دهم که محمّد بنده و فرستاده اوست،
دَعا اِلى طاعَتِهِ، وَ قاهَرَ اَعْداءَهُ جِهاداً عَنْ دينِهِ. لايَثْنيهِ عَنْ ذلِكَ
مردم را به طاعت خدا دعوت کرد، و با جهاد در راه دین بر دشمنانش پیروز شد، همدستی‌ دشمنان
اجْتِماعٌ عَلى تَكْذيبِهِ، وَ الْتِماسٌ لاِِطْفاءِ نُورِهِ.
بر تکذیب او، و فعالیّتشان برای‌ خاموش کردن نور آن حضرت او را از فعالیت در راه خدا متوقف نکرد.
فَاعْتَصِمُوا بِتَقْوَى اللّهِ، فَاِنَّ لَها حَبْلاً وَثيقاً عُرْوَتُهُ، وَ مَعْقِلاً مَنيعاً
پس به تقوای‌ الهی‌ چنگ زنید، که رشته ای‌ است با دستگیره ای‌ محکم، و حصاری‌ است که بلندی‌ آن
ذِرْوَتُهُ. وَ بادِرُوا الْمَوْتَ وَ غَمَراتِهِ، وَ امْهَدُوا لَهُ قَبْلَ حُلُولِهِ،
دست نیافتنی‌ است. بر مرگ و دشواریهایش پیشدستی‌ کنید، و برای‌ پذیراییش قبل از آنکه از در آید آماده شوید،
وَ اَعِدُّوا لَهُ قَبْلَ نُزُولِهِ، فَاِنَّ الْغايَةَ الْقِيامَةُ. وَ كَفى بِذلِكَ وَاعِظاً لِمَنْ
و پیش از فرود آمدنش مهیّا گردید، زیرا قیامت نهایت کار است. مرگ برای‌ عاقلان پندی‌
عَقَلَ، وَ مُعْتَبَراً لِمَنْ جَهِلَ. وَ قَبْلَ بُلُوغ  ِ الْغايَةِ ما تَعْلَمُونَ
کافی‌، و برای‌ جاهلان زمینه عبرت است. پیش از در آمدن قیامت چنانکه خبر دارید این امور است:
مِنْ ضيقِ الاَْرْماسِ، وَ شِدَّةِ الاِْبْلاسِ، وَ هَوْلِ الْمُطَّلَع  ِ، وَ رَوْعاتِ
تنگی‌ گورها، شدّت اندوه و یأس، وحشت از جایی‌ که از آنجا بر احوال برزخ آگاه می‌ شوید، ترس های‌
الْفَزَع  ِ، وَ اخْتِلافِ الاَْضْلاع  ِ، وَ اسْتِكاكِ الاَْسْماع  ِ، وَ ظُلْمَةِ اللَّحْدِ،
پی‌ در پی‌، جابه جا شدن استخوانها، کر شدن گوشها، تاریکی‌ لحد،
وَ خيفَةِ الْوَعْدِ، وَ غَمِّ الضَّريح  ِ، وَ رَدْمِ الصَّفيح  ِ.
ترس از وعده عذاب، پوشیده شدن شکاف گور، و استوار شدن تخته سنگها بر سر قبر.
فَاللّهَ اللّهَ عِبادَ اللّهِ، فَاِنَّ الدُّنْيا ماضِيَةٌ بِكُمْ عَلى سَنَن، وَ اَنْتُمْ
خدا را خدا را ای‌ بندگان خدا، که دنیا شما را به یک راه می‌ گذراند، و شما و
وَالسّاعَةُ فى قَرَن، وَ كَاَنَّها قَدْ جاءَتْ بِاَشْراطِها، وَ اَزِفَتْ بِاَفْراطِها،
قیامت به یک رشته بسته اید، گویا قیامت با نشانه هایش فرا رسیده، و با علامتهایش نزدیک گردیده،
وَ وَقَفَتْ بِكُمْ عَلى صِراطِها، وَ كَاَنَّها قَدْ اَشْرَفَتْ بِزَلازِلِها، وَ اَناخَتْ
و شما را بر صراط خود متوقف نموده، انگار با سختی‌ هایش بر شما مشرف شده، و سینه
بِكَلاكِلِها، وَ انْصَرَمَتِ الدُّنْيا بِاَهْلِها، وَ اَخْرَجَتْهُمْ مِنْ حِضْنِها،
بر زمین نهاده، و دنیا از اهلش جدا گشته، و آنان را از دامان خود بیرون افکنده،
فَكانَتْ كَيَوْم مَضى، اَوْ شَهْر انْقَضى، وَ صارَ جَديدُها رَثّاً،
و تمام روزگار چون روزی‌ بود که گذشت، و یا ماهی‌ که مدّتش به پایان رسید، تازه اش کهنه،
وَ سَمينُها غَثّاً، فى مَوْقِف ضَنْكِ الْمَقامِ، وَ اُمُور مُشْتَبِهَة عِظام،
و فربهش لاغر شد، مردمان در توقفگاهی‌ تنگ قرار می‌ گیرند، و اموری‌ درهم و عظیم،
وَ نار شَديد كَلَبُها، عال لَجَبُها، ساطِع   لَهَبُها، مُتَغَيِّظ زَفيرُها،
و آتشی‌ سخت شرربار، همراه صدایی‌ وحشتناک، و زبانه ای‌ کشیده، با غرّشی‌ از روی‌ خشم،
مُتَاَجِّج   سَعيرُها، بَعيد خُمُودُها، ذاك وَقُودُها، مَخُوف وَعيدُها،
همراه اخگرهایی‌ سوزنده، که دیرخاموش است، همیمه اش فروزان، تهدیدش ترسناک،
غَمٍّ قَرارُها، مُظْلِمَة اَقْطارُها، حامِيَة قُدُورُها، فَظيعَة اُمُورُها.
قعرش ناپیدا، اطرافش تاریک، دیگهایش برافروخته، و کارهایش هولناک است.
«وَ سيقَ الَّذينَ اتَّقَوْا رَبَّهُمْ اِلَى الْجَنَّةِ زُمَراً» قَدْ اُمِنَ الْعَذابُ،
اهل تقوا را دسته دسته به جانب بهشت می‌ رانند، در حالی‌ که از عذاب ایمن شده،
وَ انْقَطَعَ الْعِتابُ، وَ زُحْزِحُوا عَنِ النّارِ، وَ اطْمَاَنَّتْ بِهِمُ الدَّارُ،
و از ملامت رهایی‌ یافته، و از آتش دورند، بهشت در کمال آرامش پذیرای‌ آنهاست،
وَ رَضُوا الْمَثْوى وَ الْقَرارَ. الَّذينَ كانَتْ اَعْمالُهُمْ فِى الدُّنْيا زاكِيَةً،
و آنان هم ازجای‌ و قرارگاه خود شادند. اینان گروهی‌ بودند که اعمالشان در دنیا پاک،
وَ اَعْيُنُهُمْ باكِيَةً، وَ كانَ لَيْلُهُمْ فى دُنْياهُمْ نَهاراً تَخَشُّعاً وَ اسْتِغْفاراً،
و چشمشان از خوف عذاب گریان بود، شب تارشان به خاطر خشوع و استغفارشان روز بود،
وَ كانَ نَهارُهُمْ لَيْلاً تَوَحُّشاً وَ انْقِطاعاً. فَجَعَلَ اللّهُ لَهُمُ الْجَنَّةَ مَآباً،
و روزشان محض بیم از گناه و انقطاع از دنیا شب. خداوند بهشت را جای‌ بازگشت،
وَ الْجَزاءَ ثَواباً، وَ كانُوا اَحَقَّ بِها وَ اَهْلَها، فى مُلْك دائِم،
و خیر و خوشی‌ را پاداش آنان قرار داد، که اینان به بهشت شایسته تر و اهل آن بودند، در یک پادشاهی‌ ابدی‌،
وَ نَعيـم قـائِـم .
و نعمت پایدار خواهند بود.
فَارْعَوْا عِبادَ اللّهِ ما بِرِعايَتِهِ يَفُوزُ فائِزُكُمْ، وَ بِاِضاعَتِهِ يَخْسَرُ
بندگان خدا، آن را رعایت کنید که به رعایت آن رستگارِ شمار رستگار می‌ گردد، و تبهکار شما به ضایع
مُبْطِلُكُمْ، وَ بادِرُوا آجالَكُمْ بِاَعْمالِكُمْ، فَاِنَّكُمْ مُرْتَهَنُونَ بِما
کردن آن خسارت می‌ بیند. بر مرگهای‌ خود به اعمال صالحتان پیشی‌ جویید، که شما گروگان اعمال
اَسْلَفْتُمْ، وَ مَدينُونَ بِما قَدَّمْتُمْ، وَ كَاَنْ قَدْ نَزَلَ بِكُمُ الْمَخُوفُ،
گذشته خود هستید، و به آنچه انجام داده اید جزا داده می‌ شوید. گویی‌ مرگ وحشتناک بر شما فرود آمده،
فَلا رَجْعَةً تَنالُونَ، وَ لا عَثْرَةً تُقالُونَ. اِسْتَعْمَلَنَا اللّهُ وَ اِيّاكُمْ بِطاعَتِهِ
که نه از آن بازگشتی‌ دارید، و نه لغزشی‌ را از شما می‌ پذیرند. خداوند ما و شما را در مدار طاعت خود
وَ طاعَةِ رَسُولِهِ، وَ عَفا عَنّا وَ عَنْكُمْ بِفَضْلِ رَحْمَتِهِ.
و رسـولش به کـار گیـرد، و از مـا و شمـا به فضـل و رحمتش درگـذرد.
اِلْزَمُوا الاَْرْضَ، وَ اصْبِرُوا عَلَى الْبَلاءِ، وَ لاتُحَرِّكُوا بِاَيْديكُمْ
بر جای‌ خود قرار گیرید، بر بلا و سختی‌ صبر کنید، دستها و اسلحه های‌
وَ سُيُوفِكُمْ فى هَوى اَلْسِنَتِكُمْ، وَ لاتَسْتَعْجِلُوا بِما لَمْ يُعَجِّلْهُ
خود را در مسیر هوا و هوس زبانهای‌ خود به کار مگیرید، و در آنچه خداوند شتاب در آن را برای‌ شما
اللّهُ لَكُمْ، فَاِنَّهُ مَنْ ماتَ مِنْكُمْ عَلى فِراشِهِ وَ هُوَ عَلى مَعْرِفَةِ حَقِّ رَبِّهِ
نخواسته شتاب نکنید، زیرا هر کدام از شما که بر اساس شناخت خدا و رسولش
وَ حَقِّ رَسُولِهِ وَ اَهْلِ بَيْتِهِ ماتَ شَهيداً، وَ وَقَعَ اَجْرُهُ عَلَى اللّهِ،
و اهل بیت پیامبرش در بستر بمیرد شهید از دنیا رفته، و اجرش بر خداست،
وَ اسْتَوجَبَ ثَوابَ ما نَوى مِنْ صالِح  ِ عَمَلِهِ، وَ قامَتِ النِّيَّةُ مَقامَ
و به ثواب عمل صالحی‌ که در نیّت داشته می‌ رسد، و این نیّت جای‌ شمشیر
اِصْلاتِهِ لِسَيْفِهِ، فَاِنَّ لِكُلِّ شَىْء مُدَّةً وَ اَجَلاً.
کشیدن او را پر می‌ کند، زیرا هر چیزی‌ را زمان مشخّص و مدّت معیّنی‌ است.



پر بازدید ترین مطالب سال
پر بازدید ترین مطالب ماه
پر بازدید ترین مطالب روز



گزارش خطا  

^