فراز 14 از دعای 1 ( روشنایی دیده و صورت‌ها در قیامت )

سپاسى كه چشمهاى ما به آن روشن گردد آن هنگام كه ديده‌ها (ى مردم) خيره و دوخته شود (به طورى كه از سختى عذاب بر هم نتوانند زد) و چهره‌هاى ما به آن سفيد گردد آن هنگام كه روها (يا پوست اندام) سياه شود (اين جمله اشاره است به فرمايش خداى تعالى «س 3 ى 106» يوم تبيض وجوه و تسود وجوه يعنى روزى كه چهره‌ها«ى مومنين» سفيد و روها«ى كافرين و منافقين» سياه گردد، و سفيد و سياه بودن روها در آن روز «چنانكه سيد نعمت‌الله جزائرى عليه الرحمه در شرح صحيفه‌ى خود مسمى به نورالانوار فرموده:» يا آنست كه حقيقتا روها سفيد و سياه مى‌شود و يا آنكه سفيد و سياهى آنها كنايه از نيكى و زشتى كردار است)

استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.