فراز 27 از دعای 1 ( ستایش بر نعمت‌های خداوند به ما و گذشتگان و آیندگان )

تو را بدانسان كه تو باشى و بدانسان كه سزاوار تو باشد ستايش باد و به نعمتهاى بى پايان تو كه قطره‌هاى باران و ريگهاى بيابان شماره‌اش نكنند سپاس بى پايان گويم و آرزو دارم كه از عهده‌ى شكرت به در آيم و در صف بندگان شكرگذار تو قرار گيرم. همچنان تو را حمد و ثنا گويم به شمارى كه بندگان تو از گذشتگان و آيندگان در مقام عبوديت خويش حمد و ثناى تو گويند. همچنان تو را شكر و سپاس گذارم به شمار نعمتهائى كه بر آفريدگان خويش از گذشته‌ها و آينده‌ها ارزانى داشته‌اى و ارزانى خواهى داشت. بر هر نعمت از نعماى تو نسبت بهر بنده از بندگان تو به ميزان آن وسعت و عظمت كه ذات اقدس و علم و اعلاى تو را سزاست به درگاه تو شكر و سپاس آورم.

استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.