اى بىنياز بىنيازان، اينك ما بندگان توييم در پيشگاه تو، و من از همهى محتاجان به تو محتاجترم پس به توانگرى خود فقر ما را جبران كن، و رشتهى اميد ما را با تيغ دريغ مبر، كه اگر چنين كنى كسى را كه از رحمت تو نيكبختى طلبيده بدبخت ساختهاى، و آن را كه از فضل تو اعانت خواسته، نوميد كردهاى.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.