اى بىنياز مطلق محبوب و معبود، همه ما بندگان تو هستيم و زير فرمان تو مىباشيم. من نيازمندم و فقيرم و محتاجترين فقرا و ناداران هستم كه به درگاه تو آمدهام احتياج مرا برآور و به توانگرى خود مرا غنى فرما و از اميد خود مايوسم مكن پروردگارا كسى را كه از دربار تو طلب نيكبختى كرده به نوميدى، بدبخت و مايوس مفرما.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.