اى بىنياز بىنيازان، اينك ما بندگان توئيم در پيشگاه تو، و من از همهى محتاجان به تو محتاجترم پس به توانگرى خود فقر ما را جبران كن و (رشتهى) اميد ما را با (تيغ) دريغ مبر كه (اگر چنين كنى) كسى را كه از رحمت تو نيكبختى طلبيده بدبخت ساختهاى و آن را كه از فضل تو اعانت خواسته نوميد كردهاى،
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.