تو چون برترينى ز هر بى نياز
به ما باش با بخششت چاره ساز
چو هستيم بر درگهت بندگان
به فضلت خدايا ببخشايمان
تو دارى گدايان به گرد حرم
ولى بنده زان جمله مسكين ترم
چو بر بخششت هست دل را رجا
تهى دستيم خويش جبران نما
بسايم بر آن در چو روى از نياز
مكن نااميدم، مرا چاره ساز
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.