اى بى نياز بى نيازان، و اكنون ما بندگانت پيشاروى توايم، و من نيازمندترين نيازمندان به توام، پس فقر و نياز ما را با دارايى خويش جبران كن، و اميدمان را با محروميت از رحمتت قطع مكن، كه در آن صورت كسى را كه خواهان نيك بختى از توست بدبخت نمودهاى، و كسى را كه جوياى عطاى توست محروم ساختهاى.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.