اينكه به آستانت توبه مىكنم بسان توبهى كسى كه از كاهلى خود بسى پشيمان است و از بار گران گناه ترسان است، و از گردابى كه در آن افتاده سخت شرمنده و پريشان است.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.