فراز 2 از دعای 12 ( عوامل سلب توفیق برای دعا )

بازمى‌دارد و مرا امرى كه به آن فرمان دادى و من از بجا آوردن آن درنگ كردم، ونهيى كه از آن جلوگيرى كردى و من به سوى آن شتافتم، و نعمتى كه به من بخشيدى و من در سپاسگزاريش كوتاهى نمودم (علماى اماميه «رضوان الله عليهم» اتفاق دارند بر عصمت انبياء و ائمه «عليهم‌السلام» و اينكه گناهى از گناهان كوچك و بزرگ از ايشان سر نمى‌زند، و پاسخ اعتراف به گناه و آمرزش طلبيدن آنان آنست كه مى‌خواستند چگونگى اعتراف و درخواست آمرزش گناهان را ياد مردم دهند، و يا آنكه به زبان امت و شيعيان سخن مى‌گفتند، پس اعتراف ايشان به گناه اعتراف به گناه امت و شيعيان است، و يا اينكه انبياء و ائمه «عليهم‌السلام» هميشه به ياد خدا بوده به عالم ارواح توجه داشتند پس هرگاه براى خوردن و آشاميدن و آنچه كه مباح است از آن مرتبه به اين عالم رومى‌آوردند از آن استغفار مى‌نمودند).

استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.