نخست آن كه چون امر فرموديم
ره عافيت خود تو بنموديم
نكردم در آن راه هرگز شتاب
درنگم در انداخت در پيچ و تاب
دگر آن كه چون نهى كردى مرا
كه خود را از اين راه بنما جدا
ز غفلت در آن راه بشتافتم
بسى نكبت و رنج از آن يافتم
دگر آن كه چون نعمت از ره رسيد
نگرديد شكر تو بر لب پديد
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.