اعتراف مىكنم كه به هنگام احسان تو، به جز پرهيز از گناه و معصيت (به درگاه ) تو، طاعت (ديگرى) نداشتهام (و مستحق احسان تو نبودهام) ولى با اين حال، هيچ گاه از نعمت و احسان تو بىنصيب نبوده و نيستم.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.