همانگونه گناهانش بزرگ و رو به فزونى است و روزگار بر او پشت كرده و بخت برگشته است تا آنجا كه مىبيند وقت كار كردن تمام شده و عمر به پايان رسيده و يقين پيدا كرده كه هيچ راه چاره و گريزگاهى از جانب تو ندارد به همين جهت با گريه و زارى به تو روى آورده و توبه را برايت خالص گردانيده و به درگاهت ايستاده و با قلبى پاكيزه و بىآلايش و با صدايى لرزان و آرام تو را مىخواند.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.