همان كه گناهانش فزونى يافته و روزگار عمرش سپرى شده و چندان كه مىنگرد، زمان كار كردنش به سر آمده و زندگىاش رو به پايان نهاده است، و به يقين مىداند كه پناهى جز تو ندارد و از عذاب تو گريختن نتواند. پس با توبه روى به درگاهت آورده و آن را براى تو خالص گردانيده و با دلى پاك و پاكيزه در پيشگاهت ايستاده و با صدايى آرام و درگرگون تو را مىخواند.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.