بندهاى كه گناهانش بزرگ و انباشته شده و روزهايش را پشت سر گذاشته و بازگشته تا اينكه ديد زمان عمل سپرى شده و پايان عمر فرارسيده و يقين كرد كه پناهى از كيفرت و گريزگاهى از قهرت نيست با زارى و انابه به سويت روى آورده و توبه را براى تو خالص كرده پس به سوى تو با دلى پاك و پاكيزه برخاسته سپس تو را با صدايى حزين و آهسته خوانده.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.