خداى من! مرا از عدالت خويش نوميد مخواه و در اين نوميدى جان مرا به تشويش مينداز.
خداوندا. بر دشمن ستمكردار من ببخش و وى را در اين بخشش به ظلم و ستم دلير مكن.
تا مبادا همچنان بر جان مردم توسن ستم بتازد و بر كردار ناهنجار خويش پاى اصرار بفشارد.
آنچه را كه به ستمكاران وعده كردهاى بدو برسان تا ديگر گرد ستمكارى نگردد و آنچه را كه به ستمكشان وعده دادهاى در حق من اجابت فرماى تا دل شكستهى من بياسايد و خاطرم خوشنود شود.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.