اى خداى من! آيا به حال كسى كه تو را مىخواند، رحم مىكنى تا من (نيز) در دعا (به درگاه تو) بكوشم؟ و آيا كسى را كه به پيشگاه تو مىگريد، مىآمرزى تا من (نيز) به گريه و زارى روى آورم؟ و يا از (گناه) بندهاى كه از سر شرمندگى رخساره به خاك درگاهت مىنهد، در مىگذرى (تا من نيز چنين كنم)؟ و آيا بينوائى را كه با توكل به (لطف و احسان) تو شكوهى تنگدستى خود را به درگاهت عرضه مىدارد، بىنياز مىسازى تا من نيز شكوه كنم؟
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.