الهى، درود تو بر «محمد» و خاندان او باد.
بنده نوازا، آنگاه كه رو به تو كردم تو روى از من برمتاب. آنگاه كه دست اميد به سويت افراشتم، مايوس و نوميدم مكن. و اينك كه در پيشگاهت به دعا ايستادهام، مرا از لطف و كرمت دور مساز.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.