فراز 26 از دعای 16 ( بردباری خداوند در مواخذه بندگان )

و عجيب‌تر و شگفت‌انگيزتر از اين (كه دانسته اطاعت شيطان را مى‌كنم و با چشم باز خود را به چاه گناه و شقاوت و عذاب مى‌اندازم) عجبتر آن است كه تو (ذات يكتاى بزرگ و سلطان با عظمت و جلال ملك وجود را نافرمانى مى‌كنم و) به لطف و كرم بر من حلم و بردبارى كرده و تعجيل در عقاب و كيفر گناهم نمى‌فرمائى و اين حلم و عفو تو نه براى آن است كه مرا نزد تو كرامت و عزتى است بلكه به صرف بردبارى تو (و رحمت واسعه‌ى تست) و فضل و كرم تو است بر من (ضعيف ناتوان) تا مگر من از گناه و نافرمانيت كه مستحق قهر و غضب تو مى‌شوم پشيمان و مرتدع شوم (و از راه گناه برگردم) و ترك عصيان تو كنم (و به درگاه حضرتت به توبه بازآيم) و به كلى احتراز و اعتراض كنم از گناهانم و از افعال زشتى كه روحم را فرسوده و نابود مى‌سازد (و روان پاك و نفس ناطقه قدسى خويش را كه از عالم امر تست و لايق ديدار جلال و شهود حسن و جمال تست از درگاه رحمتت دور و از آن سعادت ابدم محروم مى‌گرداند از لوث گناه پاك و مبرا سازم تا به لطف و كرمت به شهود جمال حضرتت در بهشت لقا و روضه‌ى رضا نائل شوم) و ديگر از اين جهت بر من حلم ورزيدى كه با لذات تو عفو و بخشش از گناهانم را دوست‌تر دارى از آنكه مرا عقاب كنى (و بنده ذليل حقير عاجزى را به كيفر رسانى)

استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.