و تنها (به اين اقرار به كثرت معاصيم) نفس خود را توبيخ و سرزنش مىكنم به طمع در رافت و عطوفتت كه اصلاح امر گنهكاران موقوف بر آن رافت است و به اميد لطف و رحمتت كه آزادى خطاكاران بسته بدان رحمت است.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.