و از آن جهت خود را بدين گونه سرزنش مىكنم كه در مهربانى تو طمع بستهام (چرا كه اصلاح كار گناهان به لطف و مهربانى توست) و (نيز) اميد به رحمت توست- از آنكه رهايى خطاكاران منوط به آن است.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.