فراز 30 از دعای 16 ( بزرگی گناهان در درگاه الهی )

الهى گر بگريم آنچنانى فرو ريزند مژه دانه دانى اگر آنسان كشم من ناله و داد گلوى من فرو ماند ز فرياد و تا آنجا به درگاه تو برپا بمانم تا بخشكد هر دو تا پا اگر بر من جلال و شوكت تو شود خم پشت من در خدمت تو كه مهره‌هاى آن گردد شكسته و در سجده بمانم زار و خسته ز حدقه آيدش بيرون دو چشمان اگر تا زنده‌ام من جاى اين نان خورم خاك و به ياد تو خروشم عوض بر آب خاكستر بنوشم و باشم همچنان ذكر تو گويا اگر بر ياد تو من روز و شبها بر اين دارم حيا تا در ره تو كه سر بر آسمان در درگه تو هنوزم خويش شايسته ندانم كه خود را مورد عفو تو دانم و حتى رنج من در اين رياضت نيرزد آنچنان در پيشكاهت كه يك از آن گناه بى‌شمارم شود او حذف از اعمال و كارم‌

استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.