فارسی
فراز 30 از دعای 16 ( بزرگی گناهان در درگاه الهی )
يَا إِلَهِي لَوْ بَكَيْتُ إِلَيْكَ حَتَّى تَسْقُطَ أَشْفَارُ عَيْنَيَّ ، وَ انْتَحَبْتُ حَتَّى يَنْقَطِعَ صَوْتِي ، وَ قُمْتُ لَكَ حَتَّى تَتَنَشَّرَ قَدَمَايَ ، وَ رَكَعْتُ لَكَ حَتَّى يَنْخَلِعَ صُلْبِي ، وَ سَجَدْتُ لَكَ حَتَّى تَتَفَقَّأَ حَدَقَتَايَ ، وَ أَكَلْتُ تُرَابَ الْأَرْضِ طُولَ عُمْرِي ، وَ شَرِبْتُ مَاءَ الرَّمَادِ آخِرَ دَهْرِي ، وَ ذَكَرْتُكَ فِي خِلَالِ ذَلِكَ حَتَّى يَكِلَّ لِسَانِي ، ثُمَّ لَمْ أَرْفَعْ طَرْفِي إِلَى آفَاقِ السَّمَاءِ اسْتِحْيَاءً مِنْكَ مَا اسْتَوْجَبْتُ بِذَلِكَ مَحْوَ سَيِّئَةٍ وَاحِدَةٍ مِنْ سَيِّئَاتِي .
جهان آفرينا، اگر در پيشگاهت چنان ناله زار سر دهم و آب ديده ريزم كه پلك چشمان بپوسد و مژه‌ها بريزند.
اگر چنان با صداى بلند هاى هاى گريه سر دهم كه صدايم در گلو بميرد.
اگر آنقدر در برابرت شرمسارانه بايستم تا كه رگهاى پايم به شدت ورم كنند.
اگر آنقدر در برابرت در ركوع بمانم تا مهره و استخوان پشتم خشك و خسته گردند.
اگر در برابرت پيشانى عجز به خاك چنان نگه دارم تا چشمانم كور شوند و همه عمر خاك خورم و آب خاكستر آلوده بنوشم و در تمام اين احوال ذكر تو گويم و ياد تو كنم تا زبانم از كار افتد.
و اگر از فرط شرم، دمى چشم از اكناف آسمان برنگيرم، با اينهمه، باز هم سزاوار لطف و مغفرت تو نگردم.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.
انتخاب شرح:
- حسین انصاریان - محمد رضا آشتیاني - محمد جعفر امامی - حسن ممدوحی کرمانشاهی - محمد بن سلیمان تنکابنی - محمد علي مدرسی چهاردهی - بدیع الزمان قهپائی - سید عليخان حسينی حسنی مدنی شيرازی - سید علیخان حسينی حسنی مدنی شيرازی - سید محمد باقر حسينی (داماد) - سید محمد باقر موسوی حسينی شيرازی - سید محمد حسین فضل الله - سید محمد شيرازی - سید نعمة الله جزائری - عباس علی موسوی - محمد جواد مغنیه - محمد دارابی - نبیل شعبان
پر بازدید ترین مطالب سال
پر بازدید ترین مطالب ماه
پر بازدید ترین مطالب روز
