و اگر مرا بيامرزى هنگامى كه آمرزش تو را سزاوار گردم، و ببخشايى آنگاه كه شايستهى عفو تو شوم، آن آمرزش و بخشيدن از روى شايستگى من لازم نگشته، زيرا جزاى من از تو در نخستين بار كه تو را معصيت كردم آتش بوده، پس اگر مرا كيفر نمائى دربارهى من ستم ننمودهاى.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.