فراز 31 از دعای 16 ( بخشش الهی به خاطر استحقاق بندگان نیست )

و تا آنجا كه از لطف عميمت به فريادم رسد نام رحيمت كه بخشايش دهد بر اين گناهان كشيده بر جريده خط بطلان و بينم باز اين از نعمت توست ز لطفت از عميم رحمت توست و گرنه نيست استحقاق ما را گذشت و مغفرت انفاق ما را كه زيرا كيفر من در نخستين به نكبت بر گنه آلوده ننگين بود آتش سزايم توى دوزخ سزاوار بلا ز ايام برزخ الهى رو ندارم من ز خواهش بسوزانى مرا گر توى آتش نكردى تو ستم زان مهلتى را به دنيا بذل كردى صحتى را

استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.