و اگر هنگامى كه سزاوار بخشش تو گردم مرا ببخشى، و هنگامى كه مستحقق عفو تو شدم مرا عفو كنى، البته اين آمرزش و بخشش به خاطر استحقاق و شايستگى من بر من واجب نشده و من اهليت چنين وجوبى را ندارم، زيرا جزا و كيفر من در همان نخستين بار كه تو را عصيان كردم آتش بوده، پس اگر مرا به كيفر رسانى دربارهى من ستم ننمودهاى.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.