گرم برچشانى ز غفران خويش
نشانى به بر نخل احسان خويش
چو دانم كه در خورد آن نيستم
كه خود نيك دانم كه خود چيستم
نبودم چو در خورد احسان تو
بنازم به فضل و به غفران تو
خدايا مرا در نخستين قدم
كه كردم ز عصيان به خود بس ستم
سزا بود آتش به چشم حساب
نكردى ستم گر كه كردى عقاب
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.