فراز 14 از دعای 17 ( دعا برای دشمنی با شیطان )

چند روايت درباره شيطان‌

امام صادق (عليه السلام) از پيامبر گرامى اسلام (صلى الله عليه و آله) نقل مى‌فرمايد كه ايشان فرمود:

على بن محمد صوفى با ابليس برخورد كرد، ابليس پرسيد: كيستى؟ گفت از آدميزادم، او گفت: لا اله الا اللَّه تو از مردمى هستى كه پندارند خدا را دوست دارند و نافرمانيش كنند، و ابليس را دشمن دارند و فرمانش برند، على بن محمد گفت: تو كيستى؟

گفت: منم صاحب داغ كن، و نام بزرگ، و طبل بزرگ، منم كشنده هابيل، منم سوار بر كشتى به همراه نوح، پى كننده ناقه صالح، صاحب آتش ابراهيم، زمينه ساز كشتار يحيى، برنده قوم فرعون به نيل، جادوساز و جادوپرداز عليه موسى، گوساله ساز بنى اسرائيل، ارّه كش بر زكريا، همسفر ابرهه براى ويرانى كعبه با فيل، سردار لشگر ضد محمد در احد و حنين، حسدانگيز در دل منافقان در سقيفه، صاحب هودج در جنگ بصره و شتردار آن.

منم كه در سپاه صفّين ايستادم، منم كه در كربلا مؤمنان را سرزنش كردم، منم امام منافقان، منم نابود كن پيشينيان، گمراه كننده بعديان، منم شيخ ناكثين، منم ركن قاسطين، منم سايه مارقين، منم ابومرّه آفريده از آتش نه از گل، من آنم كه پروردگار جهانيان بدو خشم كرده.

على بن محمد مى‌گويد به او گفتم:

تو را به خدا مرا به كارى رهنمون شو كه به خدا نزديك شوم، و از او در پيش آمدهاى بد روزگار يارى جويم گفت: از دنياى خود به همان پارسائى و كفايت زندگى قناعت كن، و بر آخرت خود به دوستى على بن ابى طالب يارى جو، و عنايت حق را با دشمنى با دشمنانش جلب كن؛ زيرا من خدا را در هفت آسمان عبادت كردم، و در هفت سرزمين نافرمانى نمودم، و نيافتم فرشته مقرّب و نه پيغمبر مرسل جز آن كه به دوستى او به خدا تقرّب مى‌جستند، گويد: سپس از چشمم نهان شد.

به محضر حضرت باقر (عليه السلام) آمدم و اين برنامه را خدمت حضرت گزارش كردم، فرمود: آن ملعون به زبانش ايمان آرد و به دلش كافر باشد.«12»

امام صادق (عليه السلام) مى‌فرمايد:

شيطان براى اغواى انسان در هر چيزى زمينه سازى مى‌كند، اگر زورش برسد به وسيله پول سر راه او گيرد و به گردنش بچسبد.«13»

داستانى عجيب از عنايت الهى‌

امام صادق (عليه السلام) مى‌فرمايد:

عابدى در بنى اسرائيل بود، ابليس به سپاهيانش گفت: چه كسى راهزن او مى‌شود كه از دست او به عذابم؟ يكى گفت: من، گفت: از چه راهى؟ گفت: دنيا را در برابرش آرايش دهم. گفت: تو مرد او نيستى. ديگرى گفت: من، گفت: از چه راه؟

گفت: از راه زنان، گفت: تو هم مرد او نيستى. سومى گفت: من، گفت: از چه راه؟

گفت: از راه عبادت او، گفت: تو مرد اوئى.

چون تاريكى شب عابد را فرا گرفت، آن شيطان در خانه او را كوبيد و گفت مهمان است و او را در خانه آورد و او شب تا بامداد نماز خواند و سه شبانه روز عبادتش را دنبال كرد بى آن كه چيزى بخورد يا بنوشد.

عابد به او گفت: اى بنده خدا مانندت را نديدم، پاسخ داد: تو هيچ گناهى نكردى به همين خاطر نيرو و قدرت عبادتت سست است، گفت: چه گناهى كنم؟

گفت: چهار درهم بردار و برو نزد فلان زن بدكاره، يك درهم براى گوشت، يك درهم براى مى، يك درهم براى عطر، يك درهم براى مزد خودش.

چهار درهم برداشت و به در خانه آن زن آمد و او را صدا زد، زن بيرون آمد وقتى چشمش به عابد افتاد، پيش خود گفت: به خدا فريب خورد، به خدا فريب خورد.

به عابد گفت چه مى‌خواهى؟ گفت: اين چهار درهم را بگير و خوراك و نوشابه و عطر فراهم كن تا با تو درآميزم.

زن رفت وقطعه‌اى گوشت خر مرده پيدا كرد، و بول كهنه در ميان تنگ ريخت و نزد او آمد، گفت: اى زن! اين خوراك توست؟ گفت: آرى، گفت: مرا بدان نيازى نيست، اين نوشابه را هم نمى‌خواهم برو خود را آماده كن.

زن رفت و تا توانست خود را به نجاست آلوده كرد چون عابد او را بوئيد نفرت كرد و گفت: به خود تو هم نيازى نداريم چون بامداد شد بر در خانه آن زن نوشته بود: خدا فلان زن بدكاره را براى خاطر فلان عابد آمرزيد!!«14»

______________________________

(1)- يونس (10): 62- 63.

(2)- حج (22): 41.

(3)- مؤمنون (23): 57- 61.

(4)- نور (24): 37.

(5)- فرقان: (25): 63-/ 74.

(6)- مجادله (58): 22.

(7)- بحار الأنوار: 66/ 288، باب 37، حديث 23؛ وسائل الشيعة: 1/ 87، باب 20، حديث 207.

(8)- حشر (59): 2.

(9)- الكافى: 2/ 237، حديث 25؛ بحار الأنوار: 66/ 288، باب 37، حديث 23؛ وسائل الشيعة: 1/ 87، باب 20، حديث 207.

(10)- بحار الأنوار: 11/ 293، باب 2، حديث 7؛ قصص الانبياء، راوندى: 86، حديث 78، فصل 5.

(11)- بحار الأنوار: 69/ 196، باب 105، حديث 23؛ الأمالى، شيخ مفيد: 156، حديث 7.

(12)- بحار الأنوار: 39/ 181، باب 83، حديث 23؛ المناقب، ابن شهر آشوب: 2/ 251.

(13)- الكافى: 2/ 315، حديث 4؛ بحار الأنوار: 70/ 22، باب 122، حديث 11.

(14)- الكافى: 8/ 384، حديث 584؛ بحار الأنوار: 14/ 495، باب 32، حديث 20.