فراز 2 از دعای 17 ( وسوسه های شیطان )

و از اينكه نفس خبيث آن ديو به طمع آيد كه ما را از راه (عزت و سعادت) طاعتت گمراه كند و به ذلت و خوارى معصيت ما را پيرو خود سازد (به پناه تو مى‌گزيزيم) و يا آنكه آن ديو رجيم چيزى را از اعمال زشت پيش ما نيكو به نظر آرد در صورتى كه زشت را وسوسه او نيكو به نظر ما گردانيده (و آن كار نزد تو زشت و قبيح بوده است) (يعنى خدايا به تو پناه مى‌برم از آنكه شيطان عمل زشتى را به نظر ما چنان مستحسن و نيكو جلوه دهد كه ما به عنوان عمل نيك مرتكب آن كار زشت شويم از چنين وسوسه و فريب شيطان به تو پناه مى‌بريم كه گناه بسيار سخت و مهلك و موجب قهر و عقاب تست) و يا آنكه كارى را به وسوسه و فريب بر ما سنگين و سخت سازد (و مكروه و ناپسند به نظر ما گرداند) (در صورتى كه وسوسه) او آن كار نيكو را به نظر ما ناپسند ساخته است (خلاصه يعنى خدايا به تو پناه مى‌برم از آنكه شيطان كار نيكى و عمل ثوابى را مكروه و ناپسند به نظر ما جلوه دهد و ما را از آن كار خير و ثواب دور و محروم گرداند مثل آنكه تحصيل علوم حكمت الهى و معارف ربانى كه اصل و حقيقت دين است به نظر ما خلاف شرع جلوه دهد و ما را از آن موهبت عظيم محروم سازد در صورتى كه خدا فرموده « و من يوتى الحكمه فقد اوتى خيرا كثيرا»)

استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.