و (پناه مىبريم) از آنكه خود را به طمع اندازد كه ما را از طاعتت منصرف و گمراه سازد، و به انجام معصيتت خوار گرداند، يا چيزى كه او به ما زيبا، نشان داده، در نظرمان زيبا جلوه كند، يا آنچه به ما ناپسند ارائه كرده، بر ما سنگين آيد.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.